Laatste Weekie

Hallootjes,

Ja ik ben natuurlijk eigenlijk al thuis maar jullie weten nog niet alles, dus laten we doen of ik daar nog lekker zit en allemaal leuke dingen mee maak.

De laatste tijd was mn buikje niet zo lekker dus ik had het vooral naar mijn zin met niets doen. Toen ging het ook nog eens heel hard regenen op koh Samui dus toen werd het lekker op bed zitten met de Hawaianen en een beetje armbandjes maken toen zij hun favoriete serie aan het kijken waren op de I-pod, erg grappig gezicht was dat.
Rare ideeen hebben die Amerikanen. Er waren er een paar naar de markt geweest en komen ze terug met een zag vol gefrituurde beestjes. Ze gingen hun eigen fearfactor aan. Gelukkig had ik het beste excuus dat ik last had van mijn buik dus ik deed even niet mee, ik heb mijzelf ontpopt tot fotograaf van rare gezichten.
We hebben een Duitse bakkerij ontdekt, en ja ongelofelijk maar waar hij verkocht bruin brood, en ja nog beter misschien nog wel, ik kon kiezen uit 12 soorten kaas. Dus ik heb echte sneetjes bruin brood gegeten, ik kon het bijna niet geloven, ik heb er zo van genoten de tranen stonden bijna in mijn ogen. 's Avonds zijn we nog een bar op gaan zoeken, niet zo'n goed idee van mij want mijn buik was net een beetje over. De barren daar gaan nergens over, er zijn er zo veel en geen toeristen dus je hebt een bar voor jezelf. De Hawaianen maakt dat nies uit die dansen overal. Dus de boel werd weer even op zijn kop gezet.

De volgende dag was het tijd voor het grootste party eiland ter wereld, Koh Phanang! Het was maar een mini stukje met de boot. Ik zou Dave weer gaan zien, die heb ik in Chiang Mai ontmoet en ben ik in Laos weer tegen gekomen. Ik wist dat hij ook die kant op ging dus ik had weer mooi een hutje zonder dat ik daar zelf iets voor hoefde te doen. De Hawaianen hadden nies geregeld ondanks dat ik al 20 keer gezegt had dat het er helemaal vol zou zitten omdat heel Thailand leeg zou lopen om daar oud en nieuw en de fullmoon party van 3 jan te gaan vieren. Maar ja eigenwijze Amerikanen he, ze belde me al na een kwartier op toen ik lekker op mijn schone bed in mijn hutje aan het strand lag dat ze niets konden vinden. Aardig dat ik dan ben heb ik een uur over het strand gelopen om wat te zoeken, ze waren me eeuwig dankbaar, mijn beloning was een bucket dus ik zat weer goed.

Waar de feesten plaatsvinden is het echt een gekkenhuis en het strand is zo smerig van al die feesten dat je er echt niet op wil liggen, en in de zee gebeuren ook allemaal dingen die je liever niet weet, dus had ik een hutje wat stranden verderop. Een smal strand met wat rotsen en zo hier en daar lag eens een toerist, dus als je dan aan de andere kant van de rots ging liggen leek het net of je de enige was.
De 31e hebben we dus een lekker dagje op het strand gehad heb nog weer wat inspiratie uit bomen gehaald, dus weer een leuke tekening erbij. 's Avonds naar Hat Rin waar het allemaal moest gebeuren. Het was 1 groot gekkenhuis, om 11 uur stond het strand al helemaal vol met mensen iedereen met zijn eigen emmertje en beschilderd met fluoriserende bodypaint. Ik zou Christa zien bij een bepaalde bar maar tja toen stond suf konijn Marijn natuurlijk bij de verkeerde. Ze had wel bij de goede bar rond gekeken maar toen was Chris zeker ook net een rondje. Maar goed dan maar even zonder haar feesten. Precies om 12 uur belde mijn oma, echt super leuk en 10 minuten later mijn zus. Voor hun natuurlijk nog geen tijd dat duurde nog 6 uurtjes. Het vuurwerk om 12 uur sloeg nergens op, er werden wat vuurpijlen de lucht ingeschoten maar na 2 minuten vloog de muziek weer aan en was iedereen alweer vergeten dat we in 2007 zitten. Dave vond het nodig om toen ik naar de wc was zomaar met een paar meisjes mee te gaan met mijn camera in zijn broek, dus toen stond ik er helemaal alleen voor. Dave, waren we tot de ontdekking gekomen dat het een broertje voor me is, en tja broertjes doen stomme dingen en dus ik hate hem vanaf nu aan. Gelukkig waren de Hawaianen al snel in de buurt dus ik kreeg mijn beloofde bucket dus ik had het alweer naar mijn zin. Iedereen is je vriend en je kan met iedereen feesten dus ik liep net met een Kiwi over het strand toen dat blije gezicht van Dave ineens weer voor me stond en vertelde dat hij Christa had gezien (stel je voor half Scheveningen vol met mensen en je komt nog iemand tegen ook). Ik omhelsde hem al schreeuwend dat ik hem hate en daar gingen we hup op zoek naar Christa. Na een tijdje gevonden, zittend naast Anja want die zag het allemaal niet meer zitten en wilde alleen maar slapen. Maar uiteindelijk is ze weer opgestaan omdat ik de hele tijd maar aan het lachen was waardoor ze weer energie en zin kreeg om te feesten. Ben altijd blij als mijn irritante lachje nog wat lachen op andere gezichten brengt. Dus nu was alles weer compleet het broertje van Christa was er ook Arjan en een vriend Atrhur en een vriednin van Anja en Chris van Australie Judith. Ik had haar nog nooit gezien maar ze moest het wel zijn dus ik schreeuwde heeeeee Judithhh, dus zij heeeeee Marijntjuhhh, erg grappig was dat we hadden alleen verhalen gehoord van elkaar. Het werd lichter en lichter en ik kon steeds beter zien hoe iedereen er eigenlijk maar verschrikkelijk uit zag. Ik heb echt helemaal krom gelegen om al die mensen en natuurlijk was ik maar de enige die compleet normaal was. En het toppunt was de weg naar huis in de tuk tuk, de tranen liepen over mijn wangen om de kleinste dingen die mensen zeiden. Ik was blij dat ik om 9 uur eindelijk nog steeds lachend maar moe in mijn bedje lag.

Na een paar uur ben je dan alweer wakker dus lekker even naar het strand. Christa zat met haar ouders op een ander strand dus hebben we geprobeerd daar heen te gaan maar dat was zo verweg, duur en omslachtig dat het niet is gelukt, grote teleurstelling. Ook nog een grote teleurstelling was dat we toen maar in een fancy Italiaans restaurant zijn gaan eten waar we toen 50 minuten op onze salades moesten wachten en uiteindelijk waren ze helemaal niet zo lekker en veel te duur (we praten over 3 euro maar echt het was veel te duur).

Helaas moesten we de dag erna uit ons hutje want die was voor iemand anders geboekt dus konden de Hawaianen nu wat voor ons zoeken, dus uiteindelijk zaten we nu lekker dichtbij elkaar. Ik was aardig energieloos dus het leek wel een trekking van 3 dagen om daar te komen met je zware tas, door het bos en op een eiland is het nooit vlak. Dus ik heb mijn tas neer gegooid en heb de hele dag weer geslapen in een bed waar het zand van de vorige bewoners nog in lag, maar goed we zeuren niet. 's Avonds werden we beloond met de mooiste zondsondergang die ik ooit heb gezien. Ik dacht dat het begin mooi was maar dat was niets vergeleken bij wat ik op het einde zag. Zoveel kleuren en elke minuut was anders, het was ongelofelijk, maar ik laat de foto's wel zien dan snappen jullie het wel.

3 Januari, Full Moon Party, het grootste beach party ter wereld. We gingen eerst uit eten met de Dutch gang (Chris, Anja, Arjan, Arthur, Judith en Leonie) en Dave. Dave snapt af en toe niets van dat Nederlands maar hij pikt zo af en toe wel wat op. In Azie krijg je nooit allemaal op het zelfde moment het eten, de bedoeling is dat je gewoon wat besteld en daar mag iedereen van eten, dat ben je ondertussen wel gewend maar nu kregen Dave en ik het eten toen iedereen al klaar was en de borden zelfs al weggeruimd waren. Het was weer zo'n gekkenhuis op het strand, ik kwam nog bekende tegen. George die ik van Chiang Mai en Pai kende en Jay en Andy van China en Vietnam, erg leuk om die dan weer te zien. Echte Engelse dus die zaten te stuiteren op Drum 'n Bass. Ik heb ook nog tijden mee gedaan maar allejezus wat wordt je daar moe van zeg. Dat neemt niet weg dat ik eerder naar huis ging hoor, want om 8 uur smorgens stond ik al dansend ergens op een balkon over heel het strand uit te kijken.

Om half 10 waren we terug in de bungalow waar we om 11 uur uit moesten dus dat lekker liggen was maar voor korte duur. Ik ging met de boot naar Koh Samui terug naar Christa en haar ouders en Dave ging de andere kant op hij had een reis van 36 uur voor de boeg om een vriend in Chiang Mai te ontmoeten. Was niet leuk om afscheid te nemen maar ja zo gaat dat nou eenmaal als je aan het reizen bent. Het zat me die dag niet echt mee, ik had natuurlijk nog niet geslapen, kwam van de boot en zat nog een uur in de taxi en die zette me ook nog eens neit voor het resort af en wees toen ook nog eens de verkeerde kant op. Zoiets kan je dan echt niet hebben als je echt te moe bent. Heel onaardig dus van me om de ouders van Christa (en ook vrienden van de ouders) alleen maar even gedag te zeggen en dan in bed te ploffen. 's Avonds zijn we lekker uit eten gegaan, voor het eerst in tijden een degelijke pasta gegeten! Bedankt Corrie en Ton!

De volgende dag moesten we helaas alweer afscheid van ze nemen. Een erg lang afscheid, ze stonden daar lekker op de boot al zwaaiend, maar na 15 minuten ging de boot nog niet weg. Dus werden er nog wat ijsjes gekocht om de tijd te doden, en ja hoor daar gingen ze. Tranen met tuiten en rennen om nog een laatste glimp op te vangen maar toen gebeurde er wat vreemds de boot kwam terug, wat is dit nu weer. Ja hoor werd hij naast een andere boot neergelegd en moesten ze overstappen. Je weet ook nooit bij die Thaien waar je terecht komt. Dus uiteindelijk na lange tijd kon Christa weer verder met haar leven, jeetje zeg, zwaar afscheid. Weer opzoek naar een ander geusthouse, was het nu wel een beetje zat aan het worden met die tas elke keer. Alles was een beetje vol want iedereen kwam natuurlijk van de FullMoon naar dit eiland, maar uiteindelijk wat gevonden maar dat bleek het luidruchtigste hotel te zijn wat er was. Maar goed, als wij er dan 's nachts ook gewoon niet zijn hoeven we het ook niet te horen toch! We hadden een koelkast en een tv, ideaal, niet dat we er veel van gebruik hebben gemaakt maar het is altijd stoer om te zeggen tegen je medebackpackers.

Ondanks de herrie zijn we toch in slaap gevallen en om half 2 's nachts besloten we toch maar om uit te gaan. Christa had nog een bizarre ontmoeting, ze kwam een jongen tegen die met haar verjaardag in Darwin een tijdje met haar in een tuktuk had gezeten, en nu stond hij ineens hier in Thailand in een bar........ Dat is toch appart. Ik had ook nog een lekkere actie, had net een mooie jurk gekocht dus ik zag er lekker toppie uit, besloot ik met Anja een bucket te gaan halen want we vielen zowat in slaap dus even eentje waar ook redbull in zit, ja even dat kleine trapje af en ja hoor, stuiter stuiter naar beneden. Anja had het niet meer natuurlijk, ja en ik ook niet want ik loop echt van het ene naar het andere ongelukje. Mijn andere scheen van de Gibbon was net een beejte over en nu op mijn linkerscheen een mega blauwe plek en een stuk vel zijn mijn voet. Maar goed ondanks alles leef ik nog steeds.

De volgende dag baalde ik als een stekker dit was mijn laatste kans om jullie jaloers te maken, regent het echt pijpen stelen. Dus geen strand voor Marijnus. Dus hebben we maar wat aangekloot de hele dag. We kwamen nog op het geweldige idee om een dvd speler te huren, dus dat hebben we dus ook maar gedaan. Borat ging er weer in maar tja die had ik al gezien dus ik zat lekker te knippen en te plakken kijk ik na 5 minuten naast me liggen die 2 blonde dozen al te slapen. Dat ging dus ook weer nergens over, heel de speler voor niets gehuurd.

Mijn enaarlaatste dag was de stomste dag die ik heb gehad, het begon wel lekker met een voet massage maar daarna ging het nergens meer over, ik heb heel lang in een bus gezeten, een Ferry die niet weg ging dus waar ik ook lang op zat, 2 verschillende tuk tuks, en toen 's avonds laat nog een bus richting Bangkok. Ik kan altijd nog wel redelijk slapen in een bus als ik tennminste een beetje de ruimte heb, maar ik zat naast een heel dik Australisch wezen, dus had ik maar een halve stoel, de radio moest ook nog keihard aan met thaise muziek. We zouden 's morgens om 5 uur aankomen maar dit werd 9 uur, we werden zomaar ergens gedropt en zie maar hoe je bij Khosanroad ('de'straat in Bangkok) terecht komt. Dus zat ik ook nog een kwartier in een taxi.
Maar mijn laatste dag was heel erg leuk ik heb Hans opgezocht mijn tourguide 3,5 jaar geleden in Thailand. Hij moest na een uurtje alweer weg maar het was super leuk hem weer even te zien. Ik heb nog flink wat inkopen gedaan en toen liep ik Wendie ineens tegen het lijf. Dus 's avonds heb ik lekker met Hans (andere Hans), Wendie en Dana gegeten. Dana was het gelukkigste kind dat ze me weer zag. Ze kwam net als in de film met open armen op me afgerend, zo hard dat ik omviel en midden op de straat in Bangkok lag! Het was zo super om zo mijn reis af te sluiten, had ik toch nog mensen die mij uitzwaaiden. Wendie had nog even geregeld dat ik met twee Israelische mannen in de taxi mee kon naar het vliegveld. Erg leuk ik hoefde achteraf ook nog eens niet te betalen, trotse mannen willen niet dat een meisje betaald, okay bedankt he, doei!

De reis ging allemaal goed, het maakt ook allemaal niet uit of ik nou in een trein bus of vliegtuig zit het is allemaal het zelfde. Alleen heb je bij vliegen wat meer poespas, elke keer je paspoort weer laten zien enzo.

Nou dit waren mijn verhalen, ik hoop dat jullie er van genoten hebben. Binnenkort nog wel wat verhalen hoe het nu was om weer thuis te komen en hoe het met me is over een weekje ofzo, in dit koude maar vooral winderige land.

Liefs Marijn