Relax babe!

We zijn weer thuis, en dat we een paar dagen geleden nog op relax bay zaten lijkt nu wel een paar weken geleden. We zijn nu ook een maand getrouwd, maar dat lijkt wel een half jaar geleden. We hopen dan ook dat iedereen ons nu gat bombarderen met foto's want wij hebben nog weinig gezien!

Op Koh Lanta hebben we echt eens lekker kunnen relaxen en laat die plek nu dus ook Relax Bay heten. Ze hebben hun naam eer aan gedaan want werkelijk alles was relax! We hadden VIP hut, dit houd in dat onze hut aan het gras stond wat weer grensde aan het strand. We hadden een grote veranda met grote stoelen en een hangmat. In het hutje was alles groot en we hadden zelfs een aparte kamer voor onze tassen, een soort dressing room! De bar was 10 stappen lopen waar we heerlijke Mango Mojito's konden krijgen. Die werden dan gebracht op ons favoriete plekje, het houten 2 persoonsbed op het strand! Er werkte een heel schattig meisje aan die bar die maar raar vond dat ik de glazen terug bracht als we weg gingen. Aangezien ik vond dat ik toch niet zoveel nuttigs had gedaan deze reis (met nuttig bedoel ik iets maken, tas vol knutsel spullen maar ik was niet veel verder gekomen dan een hoesje haken voor mijn camera, blijkbaar had ik al genoeg gedaan het afgelopen half jaar) besloot ik voor haar een armbandje te knopen. Ze was zo blij dat ik een zak vol spulletjes terug kreeg. Armbandjes, haarspeldjes en 2 gekke beestjes van schelpen gemaakt. Ik mocht dat alleen pas open maken als we volgend jaar terug zouden komen met een baby!

Rens wilde graag een dagje op een scooter, maar aangezien mijn ervaringen daar niet echt goed mee zijn stond ik niet direct te springen. Toch maar gedaan want de wegen waren er breed, weinig verkeer en het eiland is vrij plat. Ik heb me aardig als toerist gedragen om gewoon foto's te maken vanaf de scooter en zijn langs dingen gewoon langzaam gereden en niet eens afgestapt. Tja dan wordt dat zadel weer loeiheet he. Het was heerlijk om lekker rond te crossen, genieten van de uitzichten, rubber plantages, de redelijk koele wind langs je bezwete lijf en gewoon het bekijken van het Thaise leven.

Helaas zat het fijne leven op een strand er weer op. Erg jammer want het was heerlijk met de wind en zoveel water om je heen, altijd wel verkoeling dichtbij, een zee voor je een zwembad achter je.

Dat was dus wel weer even schrikken in Bangkok. Het was er aan het regenen en daarom verschrikkelijk benauwd. We kregen een guesthouse door waar de eigenaresse super sweet zou zijn. Daar aangekomen was er geen lieve Thaise vrouw en wat we zagen werden we ook niet erg vrolijk van. Waar zijn we eigenlijk ergens in Bangkok? Er staat hier een fort? We moesten over trappetjes, bruggetje tussen dichte eet stalletjes door? Dan maar even vragen en de buurt verkennen. Voor we het wisten zaten we alweer op Kao San Road, DE toeristen straat van Bangkok. Eigenlijk vreselijk maar ook wel weer leuk. Op de straat wat eten en ondertussen lekker mensen kijken. Rens zag van de ene kant aan komen en ik van de andere, jeetje hee moet je die zien, dat kan toch niet, of dat dan daar. Een mengeling van mensen volgens mij maak je dat nergens zo erg mee. Ook de herrie en het licht was weer vreselijk aanwezig. Er was natuurlijk ook weer veel te veel te koop dus toen we na 2 uur terug kwamen had ik een aantal tassen bij me. Waaronder mijn nieuwe 2e hands Thaise hout/leren schoenen, shirts voor zowel Rens als ik en een nieuw monster voor aan mijn tas aangezien die oude opgegeten was door de apen in Lopburi.

De laatste dag schrok echt al heel vroeg wakker van een vrouwen stem die door een microfoon aan het tellen was ofzo. Ik dacht die Rens die slaapt gewoon door totdat ik naast me een slaaphoofd hoor "ow nee we zijn te laat voor ochtend gymnastiek". Ik had slecht geslapen en toen ik op de wc bril grote gele spetters, op de vloer aarde en op de muren grote kolonies mieren zag was ik alles behalve blij. Waar is die vrouw dan ook die het hier zo leuk maakt? Met een rot kop zijn we toen maar om 7 uur door het parkje gelopen waar oudere Thaien inderdaad aan het ochtendgymnastieken waren. Dat zag er natuurlijk super schattig uit en maakte het allemaal weer een beetje goed. Ook toen we terug kwamen van ons ontbijt want Mon was er, inderdaad een zonnetje in huis. Ze praatte rond uit en was uitermate enthousiast en behulpzaam. Super blij was ze met de verhalen die we uit Nederland hadden, van Rian, Marnix en vooral Tomoo die haar helemaal deden stralen. We kregen daarom dan ook een hele dikke knuffel toen we weggingen.

Omdat we toch zo vroeg op waren leek de tijd niet op te gaan dus konden we alles doen wat we wilde. We hebben ons een aardige tijd vermaakt in het art centre waar een teken en print expositie was. Rens was erg onder de indruk. We hebben ons af laten koelen in 1 van de vele shopping malls. Het is niet normaal hoe groot die dingen zijn er wat er niet allemaal te koop is. Na 5 verdiepingen waren dus behoorlijk gaar en zijn naar het oude huis gegaan van een zijde importeur uit Amerika. Hij was een liefhebber van kunst en liet zijn houten huis bouwen zoals hij het wilde. We kregen een rondleiding waar allemaal leuke weetjes naar boven kwamen, het was er echt prachtig, een mooie mix tussen oost en west.

Een werkelijke demonstratie kwam ons nog tegemoet in de straten van Bangkok. "Buddha is not wallpaper". Het was totaal stil maar het beeld was wel duidelijk, gebruik het beeld van buddha op een respectvolle manier. Voor een Buddhist is het not done om hem te tatoeëren, op een dekbed te drukken, in de keuken te zetten als decoratie of wat dan ook. Nee een Buddha beeld is om te respecteren. Het werkte wel want mensen gingen ineens allemaal met elkaar praten.

Na zo'n lange dag hadden we onze massage wel verdiend. 2 uur lang met olie en kruiden builtjes op onze zere lijven was zo heerlijk dat we na het eten met kleren en al op bed geploft zijn om de volgende dag vroeg wakker te worden om naar huis te vliegen.

We hadden wel weer zin om naar huis te gaan. De teleurstelling was dus des te groter toen we niet konden inchecken omdat er een computer storing was. Uiteindelijk hadden we een geschreven boarding pass maar zagen we ook nog hordes mensen achter ons staan. Toen wisten we al dat we de overstap in Parijs niet gingen redden. Dat werd dus slapen in Parijs en vanmorgen pas naar huis. We hadden een leuke reisgenoot gevonden, een Indie/Surinamer. Hij was wel 100x naar Azie geweest dus de verhalen raakte niet op.

Moederlief heeft uitermate goed voor ons gezorgd, grote roze bloemen in de voortuin lachte ons toe, de zon schijnt, dus ook hier kunnen we in de hangmat en vanavond gaan we gewoon weer lekker uit eten en denk ik er even nog niet aan dat ik morgen gewoon moet werken!

Laat de bruiloft verhalen en foto's nu maar weer komen, dan hebben we de komende tijd genoeg leuke dingen om aan terug te denken.

Groetjes van ons!!!