t' Was me het weekje weer

Sawatdii Kha,

Ongelofelijk maar waar ik zit nog steeds op dit eiland. En waarschijnlijk zit ik hier nog wel een paar dagen, de reden komt later, jullie zullen het niet geloven maar het is echt waar. Maar laten we eerst bij het begin beginnen.

Vorige week woensdag was mijn zussie jarig, dus goede reden voor mij om ook een feestje te vieren. Treehouse kan er wel wat van ze verkopen emmers met alcohol met velen rietjes erin zodat je met z'n allen eruit kan drinken. De emmers zijn niet zo groot hoor dus schrik niet, maar ja niet groot betekend snel leeg, haha!!
We hebben een beetje een clubje gekregen, Kay reist met haar dochter Megan, zij heeft weer een vriendje Lee, dan heb je Vince en Liam, en natuurlijk Jay en ik. Erg gezellig met z'n allen. Onderhand ken je natuurlijk iedereen verder, want het is hier gewoon heel klein, je hebt 1 strand en 2 strandtenten die leuk zijn, voor de rest een klein dorpje (gewoon de straat wat achter het strand loopt met wat winkels en restaurants, maar inprincipe kom je daar gewoon niet).
Onze Lady Boy kwam ook weer voorbij. Hij/zij is helemaal verliefd op Jay. Ze is zo gek als een deur, loopt met haar broek op half 7 zodat we dr mooie string kunnen zien, en danst het beste als iedereen het is geweldig om te zien.
Ook nog een klein drama, ben 1 slipper verloren. Mijn favo, kan niet zonder slipper. De slipper die mij al zo ver heeft gebracht zonder zere voeten of blaren te krijgen, de soort slipper waar ik als kind al verliefd op was. Je snapt het drama wel. Iemand had er tegen aan geschopt en waarschijnlijk dus onder de dansvloer geraakt en dus in zee, snik. Heb nog met een Thai staan praten of hij morgen alsjeblieft wilde kijken, met mijn andere slipper al zwaaiend in mijn hand. Hij beloofde het dus er was weer hoop. Megan was ook een slipper verloren dus als we moesten plassen konden we een setje maken en toch met schone voeten naar de wc.

Er zijn ook avonden dat ik niets doe, wel even lekker eten bij Treehouse natuurlijk, en dan gezellig kletsen. Elly een Deens meisje kwam met het idee om een tekening te maken met z'n allen. Ik mocht beginnen en dan doorgeven als je het niet meer wist. Hij is geweldig grappig geworden.

Het is hier altijd reden voor een feestje dus 2 dagen later weer 1. Tja het was dus weer erg gezellig en als je in Treehouse de zon op ziet komen en de keuken weer open gaat om ontbijt te bestellen, uhh ja, dan weet je dat je het heel laat heb gemaakt. 9 uur 's morgens dus naar bedje toe. Wat natuurlijk veel te heet is in een hut, waar je wel een ven in hebt maar die maakt zoveel herrie dat je hem echt niet aan wilt. Het is kiezen hoe je niet kan slapen! Dus dan besluit je toch maar weer naar het strand te gaan. Het is er heerlijk vooral om ongeveer 5 uur, dan wordt het iets koeler en gaat de zon al onder. Het is zo rustgevend.

Maandag ochtend was een doe ochtend, net als in Nederland een regel ochtend. Moest toch echt een keer naar het ziekenhuis voor een check-up is die ontsteking nu echt wel weg. Gelukkig kon ik de dag erna in het ziekenhuis op het eiland terecht. Helemaal blij natuurlijk, ik mag hier nog even blijven.
In Treehouse mijn dagelijkse tosti met feta en kaas besteld, heerlijk. En ik zag dat ze bezig waren met de dansvloer, oja mn slipper, jaja daar lag hij op een hoop met veel andere 1lingen. De jongen van de avond waar ik toen mee had gesproken had hem echt naar boven gehaald.
We hebben een sieradenmaker ontmoet, Nong hij heeft een klein winkeltje achter het strand. Een echte hippie, grappige man. Ik had een stuk schelp gevonden mooi ovaal met een bolling erin wat precies op je vinger paste dus zou dat niet onwijs leuk zijn voor een ring. Ik kwam hem die morgen ook tegen dus hij wilde er wel gaten in boren. Ik heb daar een uur gezeten, met Bob Marley aan en een verse cocosnoot op schoot. Mijn ring is heel erg mooi geworden. Nu is Nong bezig een zilveren teenring voor me te maken, hij wordt super.

Dinsdag met Jay een motorbike gehuurd om naar het ziekenhuis te gaan en een mooi dagje op het eiland te maken. Was even lastig om het te vinden, maar toch gelukt, het was natuurlijk niet zo groot als in Bangkok, maar het was ontzettend mooi en luxe. De docter was een jonge man, ik vertelde dat ik wilde weten of de infectie weg was want ik wilde gaan duiken. Nou alles was weg niets aan de hand helemaal leuk. Ik kreeg van de docter nog allemaal adviezen voor duiken, hij vond het zelf ook helemaal geweldig om te doen.
Vol vreugde weer op de motor, het was zo lekker, lekker weer, mooie natuur, voelde zo vrij, even geen Treehouse en Nature (de andere bar). Echt een top dag, we hebben een uurtje op een stijger gezeten, alleen maar gezeten verder niets, gewoon niets, stel je voor in Nederland dat er niets is gewoon genieten en niets meer.
MAAR helaas dit geluks gevoel duurde niet de hele dag, plotseling hield de geasfalteerde weg op met bestaan en was het alleen maar stenen, rood zand en stijl. Voor we ook maar iets konden beslissen om te stoppen lagen we al. Niets aan de hand dacht ik ik kon gewoon afstappen we gingen zo langzaam. Maar toen ik naar mijn been keek lag hij helemaal open. Verbrand aan de uitlaat. Niet een klein beetje maar echt 3 wonden, 2 grote en 1 kleine, maar ja die kleine is al veel groter dan een 2 euro munt. Je wilt het niet weten. Op de motor terug naar een appotheek, Een zak vol spullen mee gekregen, een rib uit mijn backpackers lijf. Terug in de hut moest het wel schoongemaakt worden, nou je kan je wel voorstellen dat dat gillen, schreeuwen, janken was. Gelukkig wilde Jay het wel doen, dan hoefde ik het zelf niet aan te zien. Ik heb het echt met hem te doen, elke keer weer.
's Avonds hebben we toch nog een leuke avond gehad, we hebben tekeingen voor elkaar gemaakt, grappig om te zien hoe verschillende ideen je kan hebben.

De dag erna was niet grappig, er hing nog wat dode huid aan en moest er echt vanaf (sorry voor dit). Ik werd er zelf helemaal misselijk van. 's Avonds een feestje in Nong zijn winkel. Hij had zelf Cocosnoten Wiskey gemaakt, niet te drinken zo sterk echt niet normaal. Heb niets gedronken verder hoor, wees gerust zat de hele dag aan de pijnstillers. Jay was aan het DJ'en heerlijke oldies. Weer een leuke avond maar veel te veel voor me. De dag erna dus maar naar Jay's hut verhuisd want hij loopt zich rot voor me, dit halen dat halen, eten halen drinken halen, arme man. Jay heeft een balkon met bankje dus kan ik nog een beetje naar buiten, durf verder niet te veel naar buiten, bang dat het vies wordt en ik kan ook niet normaal lopen. Dat is ook een groot probleem. De huid is te strak geworden. Al mijn dagen zijn sindsdien bijna allemaal hetzelfde geweest, de hele dag binnen beetje tekenen, armbandjes maken, muziek luisteren en pijnlijden. 's Avonds naar Nature om daar in kussens te ploffen en een film te kijken. We zijn 1 dag nog naar een appotheek gereden ter controle zijn we echt wel goed bezig. Hij zei dat het er erg goed uit zag dus dat maakt wel weer een stuk blijer, want elke keer als ik ernaar kijk gruwel ik, het is echt niet om aan te zien.

Gelukkig heb ik Jay om me heen die zorgt fantastisch voor me. De rest komt langs en steunt me. Ik heb een Nederlands familie ontmoet, paps Hans, mams Wendy en dochter (3) Dana. Ze zijn zo veel mogelijk aan het reizen nu Dana nog niet naar school hoeft. Dana is een princes om te zien, en zij vind dat ook van mij, dikke vriendinnen dus. Ze waren bezorgt over me omdat ze wisten dat ik naar het ziekenhuis was geweest en ze hadden me sindsdien niet meer gezien (2 dagen). Dus hebben ze een kadootje voor me gekocht schattig toch. Zo fijn goede mensen om je heen.

Ondanks dat ik niet kan lopen (sinds vandaag, de huid scheurt en gaat bloeden) en veel pijn heb, vermaak ik me nog steeds, dus ga je alsjeblieft geen zorgen over me maken. Het is maar huid en huid heeft het vermogen nieuw te vormen ik moet alleen geduld hebben. Het is nog steeds erg gezellig met de mensen, vooral met Jay, ik ben in goede handen. We blijven hier tot het wat beter met me gaat en dan gaan we allebij een andere kant op.

Nou dat waren de spectaculaire verhalen weer voor deze week. Hoop in het vervolg niet meer over lichaamlijk leed te hoeven praten, want nu vind ik het wel genoeg geweest.


Dikke kus voor iedereen

ps – heb je skype of voipe stunt, schroom je niet om me eens te bellen ik heb een Thais telefoonnummer, je kan hier beter ook voortaan op smsen heb mijn Nederlandse kaart er nooit meer in: +6652519329. Bedenk wel dat ik 5 uur eerder leef, ik ga dus iets eerder naar bed dan jullie.