Eerste bijnaam van mn leven

Jaja, jullie zitten natuurlijk met spanning te wachten, waar zou ze nu weer zijn. Nou ik zit dus nog steeds op Koh Chang dus daar is niet zo veel nieuws aan.
Moet echt het eiland eens gaan verlaten, maar ben gewoon te lui om iets te ondernemen, ongelofelijk, he!

Maandag kon ik eindelijk weer een klein beetje lopen. Nog wel kreupel en met veel pijn, maar kon voor het eerst gewoon over het strand lopen en de zee aan mijn voeten voelen en naar Treehouse want het eten is daar zoveel beter.
Ik wist dat Bea ook op het eiland was aangekomen, maar we hadden elkaar nog niet gezien. En toen ik onderweg naar Treehouse was, zag ik haar op het strand. Erg grappig om elkaar weer te zien. 's Avonds hebben we gezellig wat gegeten. Ze ging de volgende dag al weer weg, op weg naar Bangkok en dan naar Maleisie om eindelijk haar vriendje weer te zien.

De dag erna eindelijk weer eens tijd voor een feestje, Halloween. Jay is begonnen met DJen en hij mocht voor het eerst draaien in Treehouse. We hebben met Hans, Wendy en Dana gegeten wat erg gezellig was. Ondertussen kregen we een Bongo Concert en dan weer wat lekkere tunes van J. Voor het eerst weer een biertje gedronken en ik moet zeggen dat smaakte erg goed. Ik kwam nog ineens een jongen tegen waar ik een tour mee heb gedaan in Vietnam, erg grappig is dat als je ineens een bekende ziet bij de WC. Mijn been is het gesprek van de dag, je hoort allemaal dingen, de 1 vind het allemaal stoer want het is zo groot, scars zijn sexy, scars tonen moed en doorzettings vermogen, dat soort gesprekken krijg je. En dan zijn er mensnen die er vanalles in zien. Een 7 met een stip erop, ik zie dat niet zo omdat ik het altijd van een andere kant zie, voor mij is het een kip met een ei, een ander vind de kleuren weer helemaal geweldig. Rare mensen allemaal. Het is hier ook net een dorp iedereen weet het, iedereen vraagt ernaar.
Mensen hebben nogsteeds de grootste moeite mijn naam uit te spreken dus voor het eerst van heel mijn leven heeft iemand me een nickname gegeven omdat hij niet wist wat hij ermee aan moest, Nenna. Vraag me voor de rest ook niet waarom het had iets met zijn oma te maken, en het klinkt wel leuk. Mensen proberen dan de R zo extra te zeggen omdat ze dat neit gewend zijn maar dan klinkt het alleen maar nog raarder. Heelvaak is het ook Malijn, de Thai vinden Malijn veel leuker, er is ook geen R in het Thai.

Kay heeft een kat gevonden die gebeten was door een hond en 1 of andere stom kop had hem daarom een paracetamol van 500mg gegeven. Het is een kat van nog geen 3 maanden, waar zitten de hersenen van sommige mensen. Dus we hebben een nieuw zorgekindje. Nu kan ik weer lopen dus ik ben het niet meer. We hebben hem dagenlang verzorgt, medicijnen gegeven en mentaal gesteund, is die stomkop weg gelopen en nu aangereden door een scooter. Als hij dit overleeft is het wel een flinke bikkel.

Jay en ik hebben een avondje een scooter gehuurd om lekkers ergens een film te kijken en lekker te eten. Er is een heel leuk vrouwtje een dorp verderop, ze kookt zelf en heeft 150 dvd's om uit te kiezen. We waren al eerder geweest en het eten was zo verschrikkelijk lekker, dus wilde grag eens terug komen. Een paar dagn eerder was ze dicht door een verbouwing en nu weer, helaas pindakaas. Dus maar door gereden naar het dorpje daarna. Het enige wat het dorp is is een grote stijger op de zee met winkeltjes en restaurants aan de zijkant. We werden helemaal blij toen we zagen dat er een Tapas bar zat. Maar het was ons niet goed gezind, alles wat we wilde bestellen was er niet. Dus dat feest zat er ook al niet in.

Donderdag ben ik voor het eerst echt naar het strand gegaan. Met een sjaal om mijn been gebonden, was flink zweten natuurlijk ik kan niet even gaan zwemmen helaas. Maar het was heerlijk. Ben schelpen gaan zoeken en heb een ketting gemaakt voor J en eentje voor mezelf. Zijn echt heel leuk geworden. Er kwam een Duitser naar me toe om te vragen of ik er misschien 1 tegen betaling voor zijn vriendin wilde maken. Ze had naar me zitten kijken en vond het zo leuk, maar durfde het zelf niet te vragen. Dus hij kwam snel naar me toe toen ze even weg was, want het is voor haar verjaardag. Leuk he! Mijn eerste opdracht.

Heb wat andere restaurants geprobeerd, het is toch ook erg ik ben hier al 3 weken en alleen nog maar in dezelfde restaurants heb gegeten. We hebben bij de Chilli garden gegeten met Kay, Megan en Lee, heel toevallig wilde we allemaal hetzelfde, dus het leek wel net als thuis, de mamma heeft gekookt dus we eten allemaal hetzelfde, erg grappig. En bij de Magic Garden, dat staat vol met grote bedden waar je lekker op kunt hangen met heerlijk eten. Het was de bedoeling dat daar ook internet verbinding was maar dat deed het niet, helaas. Jay en ik luisteren de hele dag muziek van elkaar en we wilde wat uitwisselen, maar mijn stomme mp3 werkt niet zonder het programma, dus ging ik even kijken of ik dat op intenret kon vinden. Ik was moe, liep te kloten, 2 mensen op msn, mijn website lezen, bla bla, je kent het wel en voor je het weet heb je dus alle muziek van je player gewist, AHHHHHHH!!!! 20 GB weg, kon wel janken, ik had net zo veel aan J beloofd. Gelukkig heeft Dennis me gered en kan ik met een ftp tje wat uitwisselen met de compu thuis, want daar heb ik alles gelukkig nog, maar ja daar heb ik nu niets aan.

Zondag was een nationale feestdag, Loi Kratong. Er worden kleine bootjes gemaakt van bananenstam, bananenbladeren en bloemen, en die worden om 12 uur snachts met de eerste volle maan in november te water gelaten, met een kaarsje erin. Dus werden we om 11 uur in Treehouse verwacht om zelf bootjes te gaan maken. Het is om de god van het water te eren, Phra Mae Kong.
Het was erg leuk om met veel mensen zo crea bezig te zijn, iedereen heeft weer andere ideen. Hans en Dana waren er ook, ze hebben 3 geweldige boten gemaakt.
De middag heb ik alleen maar in een hangmat gelegen, wat kan dat toch heerlijk zijn, het maakt niet uit hoe je ligt het is altijd lekker.
Natuurlijk was er weer een feestje om Loi Kratong in Treehouse en mocht J weer draaien. Wendy en Dana waren ziek en moe dus was Hans even alleen komen kijken. Erg leuke gesprekken mee gehad. We hebben onze bootjes met z'n 3en de zee ingebracht. Nou ja eigenlijk alleen J en Hans, want ik kon het water niet in natuurlijk, heel vervelend, je moest echt wel een eindje de zee in anders zou hij zo weer door een golf omslaan. Ik hoorde alleen maar lachen en 'o nee' want dan ging het kaarsje weer uit, geloof dat ze eindelijk weg waren na een half uur. En dan is na 10 meter je kaarsje al weer uit, maar goed de bedoeling is hartstikke leuk, wensen gedaan natuurlijk en alle elende mee op de zee gestuurd om weg te spoelen.
Hans ging opweg naar huis maar wij zijn terug gegaan naar Treehouse. Het feestje was in volle gang, iedereen dansen. Maar ik zat alleen maar aan de zijkant. Was te moe om maar een beetje te bewegen, en ken je dat gevoel dat je naar mensen kijkt en echt geen flauw idee hebt wat ze bezield, je zit totaal niet op dezelfde golflengte. En ik dacht, ja geloof dat ik maar weer eens door moet gaan. We wilden niet weer ontbijten in Treehouse dus om 6 uur maar eens naar huis (ja waarom blijf je dan zolang, mensen de tijd vliegt, het maakt echt niet uit waar ter wereld je ook bent, voor je het weet ben je oud en gerimpeld en denk je wat heb ik gedaan in dit leven). De volle maan was er nog steeds en het werd ook lichter dus zijn we maar blijven zitten op het strand tot de zon op kwam, het was te mooi om maar te gaan slapen. En ja toen was het toch alweer 7 uur en was de keuken in Treehouse weer open, en ja op dat tijdstip van de dag krijg je toch weer honger. Dus hup weer terug naar Treehouse om een ontbijtje te bestellen. Ik wist niet dat ik ook zittend kon slapen, ik weet ook nog dat het eten kwam en ik ondertussen al was gaan liggen en dacht die tosti is over 5 minuten ook nog wel warm. Maar als je dan om half 10 wakker wordt is de tosti toch niet meer zo lekker. Je kan je denk ik wel een voorstelling maken van hoe mijn dag er gister heeft uitgezien. Er kwam zeer weinig uit en kon met niemand praten, te moe om alleen maar mijn mond te bewegen.

Ik zou vandaag eigenlijk het land uit moeten want ben alweer een maand in Thailand, maar ik was te laat om een boot te regelen naar Cambodja dus moet ik morgen gaan, om daar een nieuwe stempel te halen en dan kan ik weer een maandje blijven.
Dan blijf ik denk ik nog een dagje of twee en dan ga ik naar Bangkok want vanuit daar kan ik overal heen waar ik wil, alleen weet ik niet zo goed wat ik wil dus ga er maar eens hard over nadenken.

Met mijn been gaat het elke dag beter, de korst gaat er nu vanaf vallen en het ziet eronder heel mooi uit, een zacht roze baby huidje, het zal wel een litteken worden maar we hebben het zo goed verzorgt dat het minimaal is, we hadden niets meer kunnen doen. De pijn is ook eindelijk weg, dus dat is ook wel heel prettig, mag ook wel na 2 weken.

Kus Marijn