Lekker met de fiets!

Hoi

Nog geen foto:s t lukt hier gewoon niet, dus daarom maar weer een lekker lang verhaal gemaakt, die je dan maar even op moet slaan in je hoofd, dan komt alles wel weer boven als ik al die foto:s online heb gezet in Nederland.

We zijn in Kyoto! Maar eerst eens even kijken waar we gebleven waren, in Tokyo.

Op zaterdag schijnt het, trek je gekke kleding aan dag te zijn, dus wij weer hup in de metro (wat hebben we daar vaak in gezeten) naar dat plekje. We zagen inderdaad wat gekke kleding voor bij lopen, vooral die meisjes met soort van seveersterpakjes aan met 25 pattycoats eronder aan. We kwamen ook in een mega shopping mall terecht, stel je voor de Bijenkorf met 20 etages vol kleine shopjes met allemaal dezelfde soort kleding, gewoon maar 1 doelgroep, "je bent jong en je wilt wat", we hebben ons ogen weer uitgekeken en ook weer wat uitgegeven. Veel te dure leren schoenen voor Marijn, maar ach dachten we, we zitten toch nog onder ons budget.


Weer helemaal kapot gelopen voeten, moe, bleh terug naar t metro station. Even zoeken weer, even vragen maar dan weten we het ook. Die Japanners willen je graag helpen dus alsnog vraagt een schildpad (= een oude man, met vierkante bril, meestal een vissershoedje en een kin die doorloopt naar de nek en met de mondhoeken naar beneden) kan ik jullie helpen. Ik was in zo:n bui, zo onwijs moe dat ik er echt geen zin in had en ook ff niet om beleefd te zijn maar Rens stond hem vriendelijk te woord. Die man stond daar op zn gemak, ow dus jullie willen daar heen, al aan zijn kin wrijvend, (en ik dacht ongeduldig ja en we weten hoe, want ik zie de borden al) en ineens kreeg hij zo:n lampje boven zijn hoofd, ja ik weet het, je kan met die lijn zo en daar dan zo en daar dan weer zo! En ik dacht sowww echt niet we kunen zo en dan zo uitstappen en klaar, maar hij vond dit sneller. Tja voor jou misschien maar voor 2 apen uit Nederland die helemaal verrot zijn niet, we zijn blij als we kunnen zitten en dan lekker mensen kijken in de metro en dan eruit en nog een stukje lopen en thuis! Dus ik al tegen Rens, ja doei we moeten van die man af dit doen we echt niet he. En Rens maar beleefd en ik liep erachter en moest eigenlijk echt keihard lachen maar dat kan je natuurlijk niet maken. Die man ook elke keer de weg kwijt, terwijl het gewoon de borden volgen was en dan zei hij ook nog "Even i get lost here" jaja jij ja maar wij niet. Nou gelukkig hebben we duidelijk kunnen maken dat het niet zo;n goed plan was van hem en waren we van hem af. Zitten we eindelijk in de metro zit er een man naast me met zn hoofd naar beneden, dit betekend altijd dat ze aan het slapen zijn, elke keer als we bijna bij een station waren viel hij half op mn schoot en als de tram remde schoot hij weer omhoog. Toen stond er ook nog een gekke man met een aardbeien neus en een elastiek om zn kin (dat was niet zo maar dat leek net hij had een soort lijn over zn gezicht) ik had het niet meer, ik kreeg echt vet de slappe lach, tranen tranen, en Rens zag je kijken wat gebeurd hier toch allemaal (voor de Linda Slootweg kenners, t was net zo erg). Dan ben ik zo moe van alles wat ik zie (en ik zie veel, kijk de hele dag om me heen check wat ze aan hebben, doen en alles) en meemaak en komt het er zo uit ofzo.Een soort explosie van al die verbazingwekkende dingen die je meerdere malen mee maakt op een dag.

Alweer een week in Tokyo, wat gaat de tijd toch snel echt niet normaal. We hadden een leuk museum gezien dus hup er heen en wat mooi meegenomen was, was dat t museum in een heel hoog gebouw zat met een city view. In 10 seconde zaten we op de 52e verdieping en werden echt mega misselijk als we naar beneden keken, dit was echt best hoog, en wat kon je veel zien, en wat is deze stad groot!
T museum, Mori art museum, was heel modern we hebben echt toffe dingen gezien, er was een skatebaan, soort van robot dingen die muziek maakte, tja kan je toch niet uitleggen maar wij zaten zoals zovaak elkaar weer aan te kijken van sow hee, dit is echt tof.

Zo tijd voor wat nieuws, had het ook helemaal gehad in dat hostel, veel te veel herrie. Dan staat er overal na 10 uur stil en gaat er een stel om half 12 nog hun tas in pakken in de openbare ruimte waar alle kamers aan liggen. Waarschijnlijk waren ze hier al heel lang want ze hadden echt mega veel spullen gekocht, dat dan wel, maar wat opgestoken van de Japanse cultuur nee hoor. Ik vroeg vriendelijk of ze een beetje snel widle inpakken en niet zo loei hard met elkaar wilde praten. Oke natuurlijk natuurijk. Ik had zo:n halve dommel wakker slaap omdat ik vanalles hoorde, gekraak van plastic zakken is bv ook echt super irritnat als je wilt slapen. Stond dat meisje om half 2 snachts ook nog meer als 20 minuten onder de douche daar (zo:n plastic bak waar t water keihard op kletterd) ik kloppen op de deur, nou die hint begreep ze ook pas na een paar minuten. Ik word dan helemaal boos van binnen dat ik het gewoon niet snap. Japan is heel veel maar beleefd heid zie je overal, ze buigen, ze bukken of lopen om als je een foto wilt maken, ze zeggen 10x dank je wel, als je iets koopt lopen ze mee naar de deur met je tas en geven ze hem daar aan je met een buiging en nog grotere glimlach noem maar op en dan snap je met je botte kop nog niet dat je niet om half 2 snachts gaat douchen.

Nou ja met slaap hoofd dus naar t station om daar de supersnelle Shinkansen te nemen naar Kyoto. Wat een organisatie jo, de trein komt, er lopen heel veel roze geklede dametjes naar binnen om op te ruimen, iedereen staat in de daarvoor bestemde vakken te wachten tot je naar binnen mag. Had je India moeten zien, daar moest je over de lepra mensen springen, langs diaree, een zwerfhond, een koe in de weg en dan nog duwen.
Super veel beenruimte, in engels en japans alles aangeduid ook nog een stemmetje. Er zat een jonge gozer naast ons die Geschiedenis studeerde, vooral Tsjechie, hij was daar ook geweest en wilde heel graag ook eens naar Nederland, dus wij zeiden natuurlijk kom maar hoor wij laten het wel zien. T was een heel leuk gesprek want die jongen wist echt heel veel en hij wilde net zoveel van ons weten als wij van hem.

Nou Kyoto was nog niet echt wat we ervan verwachte maar dat staat ook in elk guideboekje beschreven dus geduld moeten we maar hebben. Het regende ook dus dat is ook niet echt ideaal natuurlijk. Ons hostel, Tomato hostel, is erg leuk, er zijn maar weinig kamers dus lekker rustig en in de kamers liggen tatamimatten, ons bed moeten we zelf neerleggen, die ligt opgevouwen (soort in 3en gevouwen matras) in een hoek met een kussen waarin rijst zit. Bij de deur van het hostel moet je slippers aan doen, deze moeten in het halletje van de kamer weer uit. En als je gaat plassen moet je de slippers weer aan, en bij de wc weer andere aantrekken, deze hebben houten zolen en geen links of rechts dus het ziet er altijd naar uit of je ze verkeerd om aan hebt. Beetje onhandig deze slipper cultuur maar t went. We zijn heel erg blij met deze mooie en stille kamer.
En nog wat leuks deze kamer heeft een TV. Deze dus meteen aangezet en we hebben als 2 blije kinderen kinderprogramma;s gekeken, wat zag dat er allemaal vrolijk uit. Ook nog een Sumo wedstrijd gekeken. Ik snap er helemaal niets van jo, ze staan meer zout te gooien en rondjes te lopen dan dat ze elkaar binnen 10 seconde van die mat af gooien, wat er dan wel echt weer heel erg grappig uit ziet. Een 10 tonner over de kop van een podium op de schoot van een ander.

Helaas nog steeds regen, echt zo ongezellig. We hebben fietsjes gehuurd. Wat heerlijk om te fietsen, even die voeten sparen en lekker trappen met de pootjes. Ook eindelijk eens een fiets van mijn formaat!
We kwamen bij de Fushimi heiligdom (http://darrellinjapan.files.wordpress.com/2009/02/dscn3283.jpg) , honderden toripoorten op een berg. Oranje poorten in rijen achterelkaar waar je onder door kon lopen. Echt zo onwijs mooi, t was er heel rustig, we liepen zo lekker door t bos met vogel geluidjes en er liepen heel veel katten. Ja daar word Marijn blij van.
Na zo:n wandeling weer flinke trek gekregen dus op zoek naar iets leuks om te eten. Het is altijd best lastig iets te vinden, maar nu gingen we voor een klein tentje met maar 3 tafeltjes. Er werkte 2 vrouwen, het was een soort van de dikke en de dunne, de dunne was van de keuken en beetje een stress kipje, en de ander was echt grappig met roze glazen bril, een vissers hoedje op met een klipje eraan die ook weer aan dr blouse zat zodat als ze hard zou fietsen (ik zie het alleen niet voor me zij fietsen) kon de hoed tenminste ook niet weg waaien. Ze had een gezellig bloemetjes schort aan en deed verder niet zo veel, dan zitten, thee drinken en hard lachen.
Toen kwam het, 4 Fransen, 2 stellen rond de 55 jr kwamen binnen. Ze kwamen denk ik alleen maar binnen omdat wij daar zaten. Vroegen ook meteen wat wij besteld hadden en namen voor het gemak hetzelfde. Ze waren helemaal van het gemak want toen hun eten kwam kwamen de vorken uit de borstzakjes en begonnen er mee te eten! Rens, de dikke en ik hebben met verbazing zitten kijken, mijn god probeer het dan gewoon zo moeilijk is t niet met stokjes eten. Maar eigenlijk ben ik niet zo verbaasd, wat is het toch met die Fransen, ook gewoon in het Frans tegen die mensen lullen, je niet aan passen, ongeduldig.
Wij zaten ook nog met onze grote kaart in de hand te kijken hoe we terug moesten fietsen en zij zaten gewoon met telefoontje met GPS........

Het werd echt een beetje naar weer dus we waren even niet zo vrolijk. Dus dachten een museum dan maar, het Manga museum. Dat klonk wel heel erg leuk maar helaas viel het een beetje tegen het was meer een Manga bieb, het stond vol boeken je kon alles pakken en lezen. Het enige leuke was was dat er al boeken stonden uit 1965.

We hebben heel fout gewoon Kaas fondu gegeten, in een Frans restaurant, ja dat doen we dan weer wel bij die Fransen, lekker eten. Het was smullen, heel die pot uit gelikt. Tja wat moet je als kaasmonster (ik) in een land als Japan, ik stond al 1,5 week droog.

Eindelijk een foto machine gevonden. Dat doen ze hier met al je vriendinnen in zo:n hokje staan en leuke foto;s maken. Ik had geen vriendinnetje bij me maar wel een leuk vriendje. Dus die maar meegenomen in dat meiden gedoe. Het zag er niet uit, wij in ons regen spullen rugtassen enzo in zo;n hokje. Rens moest weer eens ver bukken natuurlijk. Die meisjes daar zaten ons maar raar aan te kijken, want nemen dat allemaal ontzettend serieus. We snapte er geen bal van, eerst maar wat geld erin en op wat knopjes gedrukt, oke flits flits 6 fotos gemaakt. En nu dan? Waar komen ze nou uit? Dus wij maar weer vragen werd er ergens een gordijntje open gedaan staan onze hoofden daar ineens op een beeldscherm konden we ze bewerken. Vet grappig, 7 pagina:s kon je kiezen met daarin weer iets van 10 tabbladen, hartjes, snorren, wimpers, kapsels, beestjes, hoedjes, petjes strikken, kleuren veranderen je naam eronder zetten, alles was mogelijk. Wij vonden het zo prachtig dat we even hadden gemist dat hieraan dus een tijd limiet zat, we waren pas bij de 1e 2 fotos. Er stond ook weer iets van nog meer geld ingooien, maar gelukkig was dat niet nodig. Na 5 minuten weer rond dwalen waar die foto:s nou gebelven waren kregen we eindelijk ons velletje! Geweldig leuk!

De foodmarket schijnt hier je van het te zijn, we kwamen het toevallig tegen en hadden nog niet ontbeten dus dachten ideaal. We zagen een hele mooie tent en werden helemaal blij van hoe het er daar uit zag. T menu leek ook lekker dus bestellen maar. Bij mij zag t eruit als sushi maar dan wat lichter. GADVERDAMME, wat was dat goor hee, soort van zachte rubber, je kauwde je een ongeluk maar dit had als substantie weer naar elkaar toe te trekken, dus je kauwde voor niets, dus dacht dan nou dan slik ik het maar door en hing de helft achter in je strot en de rest nog in je mond. Rens zegt: en daarbij komt dat net als je denkt een lekker schaaltje warme noodle soep voorgeschoteld te krijgen, krijg je een bak koude vermicelli met ijsklontjes voor je snufferd. Je wil dan niet onbeleefd zijn dus glimlach je vriendelijk naar het meisje die deze specialiteiten serveerd. PS wij zijn tenminste meer aangepast dan die gezellige Fransozen en eten onze bordjes helemaal leeg (Marijn zegt: Rens ik vind het niet lekker, eet jij het even op).

Er is hier elke dag een festival dus op de fiets daarnaar toe. Ik kon er niet zo heel veel van zien want er stonden een hoop Japanners, groot en inie minie, die zich er gewoon doorheen drukken met enorme tele lenzen voor. Ik vind t heel moelijk om er wat over te vertellen want er gebeurde zoveel, er kwamen mannetjes voorbij, niet normaal wat die allemaal aan hadden, echt super oude kledij met vanalles en nog wat op hun hoofd, dansen, muziek, en het paard van Sinterklaas. Heel zielig die stond in een hokje met gordijnen ervoor alleen zn hoofd stak eruit. Je zag me verveeld kijken, moet dit nou?

Toen we bij een museum gingen kijken voor moderne art, hadden ze gewoon even besloten dicht te zijn! Raar dus deden we het museum ernaast wat wel echt heel tof was. Het was een soort handwerk centrum/museum. Je kon een tentoonstelling zien van traditionele dingen, films van hoe ze het maakte en er zaten ook echt mensen wat te doen, rijen vrouwen aan het borduren, heerlijk om te zien.

Een filosofisch tripje gedaan (dit deed een bekende filosoof elke dag). Een wandeling langs een schattig kanaaltje naar een tempel toe met een enorm mooie tuin, Ginkaku Ji. Het was alsof we in een sprookje liepen, geen onkruidje te zien, al het aarde was bedekt met een laagje mos, het lag tegen de berg aan waar allemaal verschillende kleuren bomen groeide.

Je hebt hier fantastisch leuke hobby winkels. Gewoon winkels met 3 verdiepingen, stof stof stof, wol, breinaalden, haaknaalden, knoopjes, haakjes, bandjes, boekjes, pakketjes om leuke dingen te maken, portomonee sluitingen, garen, vilt spullen, patronen, alles in 1. Ik werd gek, zoals je je kan voorstellen. Ik heb me in kunnen houden tot, 3 haaknaalden (maar 2 met 2 kanten, dus zijn dat er 4 en in totaal dus toch weer 5) paar stofjes, 2 bolletjes wol en een heel leuk haakboekje met echte leuke patroontjes erin, gewoon hip. Verkochten ze dit alles maar in Nederland.

Even wat mode dingen, voor degene die willen weten wat hier hip is, degene die dat niet willen weten kan je meteen door naar de wist je datjes!
- gevlochten ronde hoedjes met een leuk strikje erom heen
- tuinpakken (check = aangeschaft) en bloemetjes pakken
- klompen, van mooi leer met spijkertje in de houten zool geslagen
- een grote strik in je haar van bloemtjes stof en ijzerdraad erin, zodat je een soort van konijnen oren hebt
- lange t-shirts, en shirt maar dan tot je enkels als jurk
- de legging voor de moderne man! En gek genoeg het staat ze nog leuk ook, grote korte broek eroverheen, het zijn een soort van hele lange strakke boxers. Wie weet komt het in Nederland in met weer zo:n lekkere winter.
- hakjes die er bijna vanaf breken
- lichte spijkerstof en veel bloemen prints maar das bij ons ook!


Wist je dat
- we al 2x een bios hebben gezocht maar hier echt stomme films draaien.
- je hier kruispunten hebt waar er gewoon schuin zebrapaden overheen lopen
- de groene thee hier echt heel groen is, je dit meestal met ijs krijgt, maar groene thee ijs echt te smerig voor woorden is
- Rens het hier nog steeds heel klein vind
- er in Rens zijn hoofd "Rens in Wonderland" afspeeld
- er in het hostel onder de kleine tafel een heater zit waar je lekker je beentjes onder op kan warmen
- wij heel geintereseerd een keramierk winkeltje gingen bekijken omdat Rens die travo voor de deur had gemist.
- yakitori echt enorm lekker is
- ik voor 80 cent een ding heb aangeschaft om elke avond mijn voeten op te masseren, heel relax
- er te lelijke honden beelden voor winkels staan, dit misschien per week verschild want nu zijn het niet meer honden maar enorme beren knuffels op een stoeltje
- er in het park ineens soms een geluid komt en dat je dan denkt dat de golven komen
- ik een beetje op een Japanner begin te lijken, een spiegelreflex, een gewone digi, mn lomo gekke camera en ik heb er nog 1 gekocht die 8 foto;s in 1 keer maakt
- ze hier allemaal een openklap telefoon hebben en deze continu voor hun hoofd hebben zitten.
- oude vrouwtjes echt mega krom zijn ze lopen in een hoek van 90 graden
- ze hier veel mondkapjes dragen
- de meeste hier een hoedje, petje of dingetje op hun hoofd hebben
- ze hun boeken kaften zodat niemand kan zien wat ze aan het lezen zijn
- je bijna altijd gratis thee of water bij je eten krijgt
- ik nu snap waarom ze altidj te grote schoenen aan hebben, je maat s, m en l hebt.
- we een echt sumo op straat hebben zien lopen, en ook veel kimono,s maar daar geen foto van durven te maken
- ik op dit moment heel erg buikpijn hebt, van bergen rijst die slaags zijn geraakt met de rauwe eieren.
- we een kookcursus wilde doen maar dit helaas niet meer kon, vol! Wij hiervan wel een beetje balen.




Hier nog een aandeel van Rens, die het juiste gevoel van Kyoto weet te omschrijven.

Ja hier dan een klein gedeelte van mijn meest recente belevenissen:

Ik moet mijn best doen om niet elke dag rauwe eieren binnen te krijgen! Bij bijna alles wat ik bestel zit een rauw ei dat je dan weer stuk moet maken met je chopsticks en door het eten moet roeren...na een paar keer is de lol hier echt van af.
Ik heb zojuist even een noodlesoepje,helaas weer met stukjes ei! en twee zeewier rijst pakketjes met krab en boontjes gehaald!
Marijn en ik vermaken ons hier wel, het verschil tussen Tokyo en Kyoto merk je als bezoeker echt wel.In Tokyo hoef je alleen maar de metro uit te stappen en het bombastische idiote stadsleven omsingeld je binnen een paar seconden. In Kyoto is dat anders, Kyoto is raar, het is stads en soms gewoon lelijk, maar als je door al die steegjes heen duikt kom je hele mooie tempels tegen en authentieke straatjes met mevrouwen in Kimono's tegen. Om eerlijk te zijn hadden we er allebei iets meer van verwacht, maar dat is misschien niet helemaal eerlijk naar Kyoto toe. De eerste dagen regende het, de musea vallen wel echt tegen of zijn dicht, omdat we per dag gemiddeld 3 activiteiten doen zijn we ook best wel erg moe geworden dus hebben we besloten om morgen een dagje te chillen en te tekenen bij een mooie tempel! We hebben fietsen gehuurd en dan zie je een heleboel van de omgeving.
Ik probeer zometeen op te staan zonder mijn hoofd weer te stoten, dat gebeurd elke dag minstens twee keer.
We slapen in Kyoto in een Hostel in het centrum, daar hebben we een kamer met tatamimatten en daar op liggen weer twee andere dunne matje op elkaar, onze hoofden liggen op een kussen met daarin rijst.
In het begin als ik in de ochtend op stond kraakte mijn lichaam aan alle kanten krrrak kraak de 'knakman is weer in het huis!
Ja als je bijna twee meter bent en met je lijf dan op die matjes moet liggen dan is dat wel effe wennen natuurlijk!
Nou ik ga er maar weer eens een eindje aan breien, even een groen thee drinken en tekenen maar!
Groeten uit Kyoto!