I love Vietnam

Dag vrienden,

Wat een ander land al niet kan doen, het is ongelofelijk. Mijn humeur daalde en daalde maar in China, ik had het er echt gezien maar het is helemaal goed gekomen in Vietnam, je bent er nog geen 5 minuten en je begint te stralen en te genieten van wat er nu al allemaal om je heen gebeurd.

Maar eerst heb ik natuurlijk nog wat dingen gegaan in China die jullie nog niet weten.
In Kunming kwam ik twee Nederlandse jongens tegen die ik ook al in Chengdu had gezien. Joey en Vincent, 2 ontzettend lieve gasten die hun vriendinntjes voor 4 maanden hebben verlaten om de Martial Arts te gaan verkennen in de landen waar het vandaan komt. Elke keer dachten we dat we elkaar neit meer zouden zien omdat we steeds andere dingen gingen doen, maar steeds kwamen we elkaar weer tegen, het was erg gezellig. Het hostel had een onwijs dakterras en daar hebben we dus ook lekker wat gedronken en ineens zagen we een Chinees meisje met een Bavaria Leeuwenhose aan!!!??? Echt geweldig, ze had hem gekregen van een Nederlands vriendje, ze was ontzettend stoer en heeft ons wat Chinees bijgeleerd.

Ik was de steden een beetje zat dus besloot naar een dorp verderop te gaan Shilin omdat daar een Lime Stone forest was. Ik dacht daar twee nachten te blijven maar er was daar zo weinig te doen dat het ook weer niet leuk was. En na 1 nacht op een houten plank denk je nog wel eens na. Ben de morgen om half 8 opgestaan om als 1 van de eerste in het forest te zijn. Het begin viel een beetje tegen want ze hadden veel grasvelden gemaakt en veel te nette paden zodat het net leek of het er neergezet was. Maar later kwam ik op plekken waar echt alleen maar rotsen waren ik moest me door dunne spleetjes werken, er vlogen veel verschillende vlinders, de zon ging schijnen het was er echt ontzettend rustig, heerlijk.

's middags ben ik weer naar Kunming gegaan. Ik heb meteen mijn pasport opgehaald en een busticket geregeld naar de grens. Omdat het hostel zo groot was ontmoet je zoveel mensen dus 's avonds zijn we met een hele groep naar een Reggae bar gegaan, die totaal geen reggae muziek draaide dus het begon al lekker melig. Ik was met onder andere Andy en Jay uit Engeland, zo gek als een deur zo heerlijk Engels, we zagen een Chinees in zijn wielrenpak zitten, dus daar moest uiterraard een foto van gemaakt worden. Grappig om al die verschillende natiolaliteiten bijelkaar te zien.

Omdat mijn visa pas zaterdag in ging moest ik me nog een paar dagen vermaken in Kunming. Dus een dagje park was een goed optie. Zo'n soort park had ik nog niet gezien. Overal waren oudere mensen aan het zingen, dansen en muziek maken op intrumenten die ik ngo nooit heb gezien. Het was zo machtig daar tussen te zitten en te zien hoe de mensen zo aan het genieten waren. Hier zitten de mensen niet achter de geraniums in bejaardenhuizen weg te kwijmen maar hoe oud of ziek ze ook zijn, ze gaan naar buiten en genieten van wat er om hun heen gebeurd.
ik kwam nog op een markt terecht waar ze huisdieren verkochten, en dat was weer wat minder, konijnen zaten in hele kleine hokjes ik zag zelfs een konijntje dat al dood was gegaan want de hokjes stonden ook nog eens vol in de zon. Slangen, ratjes, tjintjilla's, muizen, en dat alles in een hokje net zo groot als het beestje zelf.

Vrijdag was een ongelofelijke hangdag. Mijn bus naar de grens vertrok pas om half 8 en ik moest om 12 uur uitchecken en dan meot je verder maar zien wat je doet. Gelukkig scheen de zon en kon ik lekker op het dakterras vertoeven. Heb geprobeerd een traveler uit Israel op te vrolijken want hij had 4 jaar verkering en met haar gaan reizen en nu had ze het in China uitgemaakt. Hij zag er verschrikkelijk uit, en natuurlijk begrijpelijk. Maar het is moeilijk iemand op te vrolijken.
De Nederlanders kwam ik ook weer tegen dus hebben we nog een foto gemaakt met joey en een meisje achter de bar want we waren alle 3 jarig op 25 augustus, het was zo grappig. Zij hielp mij toen ik het hostel in kwam, dus ze zag mij pasport, Hey toen was ik ook jarig. En later met Joey had ik het over mijn verjaardag en over zijn verjaardag, wanneer was dat dan, Hey dezelfde dag, erg grappig. En het meisje van het hostel had al tegen hem gezegt er is nog een meisje die ook jarig is dan.

Ik schrok me de pletters toen ik bij mijn bus aankwam. Zowiezo moest ik over de kots, pis, etensresten en al het andere wat smerig is stappen om er te komen. En dan kom je in de bus met 3 rijen in de lengte van de bus met mini bedden en dan ook nog 2 boven elkaar. In de trein waren de mensen nog netjes maar hier was het meteen al spugen, gelukkig wel uit het raam. Maar ondanks alles viel het alles mee. Ik heb niet geslapen maar de bedden lagen toch best lekker. 's Morgens moest ik ontzettend hoesten (want ik had geloof ik nog niet verteld dat ik ontzettend verkouden was, snottebellen bleven rennen, mijn ogen zaten half dicht en een kop met water) er was een vrouw naast me die gaf me een soort van Vicks, echt ontzettend lief, het hielp direct. Er zat ook nog een stel in de bus uit Canada en Australie. Ze hadden elkaar ontmoet met een andere wereldreis een paar jaar geleden. Maar ondanks dat ze zoveel reizen snapten ze er niet zo veel van. De culturen tenminste. De paar uur dat ik ze kende heeft zij (uit Canada) al 2 keer geprobeerd een local duidelijk te maken dat ze iets verkeerd doen en dat ze dat echt moeten veranderen in dat land. Dan denk ik, snap jij het wel. Respecteer gewoon de gewoontes die een ander land heeft. En wordt daar zeker niet boos over omdat je zelf niet geslapen heb en dus erg moe bent.

De eerste minuut in Vietnam, was al geweldig, mensen lachen meteen naar je, zeggen je vriendelijk gedag en willen je graag helpen. Ik heb een uur in de bus gezeten naar een bergdorp genaamd Sapa. Het uitzicht was verbluffend, Bergen zo groen, rijstvelden, met daartussen palmen die mooi glinsteren in de zon, wat rotsen tussendoor en smalle beekjes, je ziet kleine huisjes waar de rijstboeren in wonen. En dan kom je in Sapa en lopen de mensen nog in klederdracht, de mooiste geborduurde stoffen, alle leeftijden, zilveren oorbellen en sieraden echt ongelofelijk.
Er zijn heel veel kinderen, ze maken een praatje met je, alleen maar omdat ze wat aan je willen verkopen maar ze zijn zo ontzettend lief dat je het meteen vergeet. Ze vragen allemaal hetzelfde, 'you buy something from me' 'where you from?' 'whats your name' 'how old are you? whow so young!' 'do you have brother or sister?' En dit alles met een heel hoog ontzettend lief stemmetje. Ik zou graag wat van ze willen kopen wantde spullen zijn hier allemaal zo mooi, maar ik heb en groot probleem met geld. Ik had wat gewisseld maar lang niet genoeg en nu is hier geen pinautomaat. Dus mijn hoop is gevestigd op de bank, die hopelijk vandaag nog open gaat, om geld te halen met mijn visa. In het geusthouse waar ik zit zijn ze ongelofelijk aardig, dus het is geen probleem dat ik nog neit heb betaald en ze willen me zelfs geld lenen. Maar toch voel je je zo hopeloos zonder geld.
's Avonds ben ik naar een dansvoorstelling gegaan. Het was lekker onprofesioneel maar dat is juist zo leuk aan die dingen. Op het laatst werden er stokken op de grond gelegd en daarmee werd muziek gemaakt en ze werden zo bewogen dat ze er tussendoor konden dansen. Er waren wat blanke die het ook probeerde maar dat was duidelijk geen succes. Als die nu geen dikke enkels hebben van het elke keer op die stokken springen weet ik het ook niet meer.

Gister ben ik met een bustourtje naar een markt gegaan in Bac Ha. Het was er weer helemaal geweldig, mensen droegen hier andere klederdrachten, alle leeftijden, ik heb foto's gemaakt, zo veel, ik kon natuurlijk niets kopen (maar ja je heet Marijn dus kan die oorbellen niet laten liggen en ook niet dat band wat in Nederland niet te krijgen is of ontzettend prijzig is). Het is moelijk te omschrijven wat het met je doet als je dat ziet. ik denk dat jullie het begrijpen als jullie de foto's zien. We zijn ook nog een stukje de bergen in gelopen om te kijken hoe de mensen daar leven. Langs een paadje staan daar dan ineens 3 kinderen, 1 hangt in een boom de andere kijken gewoon wat rond. Ze doen niet veel maar ze vermaken zich prima met de boom. Het is prachtig.

Ik voel me weer helemaal top hier, zo is het zoals ik het me had voorgsteld, kletsen met de bevolking, mooie natuur, lekker zonnetje, ik voel me echt helemaal in mijn hum. Mijn verkoudheid gaat ook al een stuk beter. Helaas, gaat het Marthe toch niet lukken naar Vietnam te komen dus dat is wel heel erg jammer. Maar morgen komen Andy en Jay de Engelsen dus kan ik daar een paar dagen mee touren. Er is hier genoeg te doen, en wil hier nog even niet weg. Ik hoor van iedereen dat ze dit nergens in Azie zo hebben gezien dus ik blijf nog lekker even. En nu er toch gasten komen die het ook leuk vinden dingen te ondernemen vind ik het helemaal prima.

De foto's volgen uiterraard, maar eerst kijken of ik geld heb om hier nog langer te blijven zitten en of kijken of de bank al open is. Het is ook wat he!

Nou dikke kussen weer, en kom maar op met al die reacties, het doet me werkelijk goed om wat te horen uit Nederland, want ondanks al het moois hier mis ik toch wel het 1 en ander uit dat kleine kikkerlandje.

Liefs Marijn

De bank gaat niet open op maandag, maar gelukkig is het nu wel gelukt om geld te krijgen. Een jongen van het geusthouse, Qui heeft me met zijn brommer ergens heen gebracht waar ik geld kon halen, bij een soort travel agency. helemaal blij natuurlijk, maar ik had wel mijn pasport nodig, dat was ik even vergeten dus Qui wee terug op de brommer om hem te halen. Daarna ben ik ook nog uitgenodigd om met hem en zijn familie te eten. Het geusthouse is een familie bedrijf, en ze hebben ook nog een klein fabriekje waar ze softstone bewerken, sieraden doosjes, schilderijen en kannen. De hele hal staat dus vol met spullen, de een doet het graferen, dan zitten er weer die de doosjes zwart maken met een tandenborstel, de dag erna moet dit dan weer met water afgespoeld worden en dan komt de kleur erover. Ik heb even meegeholpen anders mocht ik niet meeeten. Dit was uiteraard een grapje, daar houden ze hier van.
De hele familie is gewoon pure goedheid. Ze schepte het eten voor me op, dus ja dan moet je het wel opeten natuurlijk. Ik had geen idee wat het was maar Qui wilde het pas vertellen als ik het opat. Oke, het smaakt wel lekker maar het is zo onwijs tai dat ik het echt niet weg kreeg. Al een aantal keren ander eten in mijn mond gestopt om het weg te krijgen maar het lukte echt niet, en toen ik het ophad was het dus varkensdarm. Daarna schepte de zus nog een keer voor me op dus dat was feest. Maar de rest was erg lekker, boontjes en roerbakei met groenten erin.
Gister verbleven er iets van 8 Chinezen in het Geusthouse, nou en die tellen voor 100 als ze lawaai gaan maken. Het was niet normaal. Dus toen ik vanmorgen beneden kwam excuseerde de zus van Qui (ik geloof dat haar naam iets is van Whong) zich omdat zij zo lawaaig waren. Ze vond het helemaal vreselijk voor me dat ik met hun op dezelfde verdieping moest slapen. Echt zo schattig.

Nou nu ben ik dan echt klaar.

Liefs Marijn