Motorbike?

Hallo Allemaal,

Alweer een week voorbij. Er is nu niet zoveel gebeurd als de vorige keer maar er is altijd genoeg om te schrijven.

De bus naar Hue was niet helemaal wat we verwachten, als ik nachtbus hoor verwacht ik daar bedden in omdat dat zo was in China, maar ja ik ben niet meer in China dus het was een bus zoals naar Loret de Mar, helaas. En dat 12 uur lang, en na een uur heb je al ontzettende pijn in je kont en weet al niet meer hoe je zitten moet.
Maar goed ook aan alle mindere dingen komt een eind dus 's morgens vroeg stopte we bij een restaurant voor een ontbijtje. We hadden nog een uur te gaan. Maar we werden overgehaald tot een tour. Dus daar vertrokken we met 6 man, achter op een scooter met een mooie helm op het hoofd. Zonder slaap dus natuurlijk ontzettend moe, maar het was zeker de moeite waard. We zijn naar de Demilitarised Zone gegaan, uit de tijd dat Vietnam in Noord en Zuid was verdeeld in de oorlog, de Bin Hai River was de grens tussen noord en zuid er was wel een brug naar de andere kant maar onmogelijk om die over te steken. We zijn door de velden gelopen en daar zag je af en toe nog bommen liggen en grote kraters van bomaanslagen en bunkers. We zijn naar een begraafplaats gegaan waar oorlogslachtoffers liggen, heel triets om te zien, want de meeste graven hebben geen naam, er is wel een lichaam gevonden maar wie dat dan mogen zijn, gelukkig voor die persoon dat hij nog wel een mooi graf heeft gekregen, maar niemand weet wie hij is. Achter de begraafplaats was een meer gelukmakend iets, vol trots vertelde onze gids van het 'condom forest', een groot bos vol rubberbomen. Een belangrijk industrie in Vietnam. Daarna weer achterop de scooter naar de Vinh Moc tunnels. Het was echt harstikke leuk achter op de scooter, mijn bestuurder was echt een schatje, vertelde me allerlij dingen onderweg, en maakte nog wat indruk door steeds iedereen in te halen. Onderweg kwamen we veel schoolkinderen tegen, ze zwaaien allemaal en roepen hard 'Hello', zo leuk om te zien. De meeste hebben een te grote fiets dus dat is ook erg grappig als je ze van bil naar bil ziet glijden.
De Vinh Moc tunnels zijn gemaakt in de oorlog en daar hebben 500 mensen voor 5 jaar geleefd. De tunnels gingen tot 30 meter diep. Het was ongelofelijk om te zien, zoveel kilometers tunnel, af en toe een gat om te luchten, 1 wc voor die 500 man. Alles gebeurde onder de grond, geboortes een ziekenboeg. Het moet een hels karwei zijn geweest om dat allemaal te maken.
We werden met een bus opgehaald en dan eind van de middag naar Hue gebracht. Wat natuurlijk langer duurde dan een uur want de bus was stuk. Na een half uurtje konden we dan eindelijk weer verder. Bea en ik hadden het zo ghad dat we ons met de fietstaxi naar het hotel hebben laten brengen, stelletje luiwammesen. Het hotel was geweldig, het werd gerund door een ouder echtpaar en ze waren zo lief. De meeste mensen spreken hier goed engels, maar zei vertelde ons gewoon alles in het Vietnamees maar toch begreep ik alles. We kwamen een keer terug en wilde graag onze sleutel, ze gaf hem aan ons en toen pakte ze hem weer af en liep weg, dan denk je, HUH, en ik moet al zo nodig plassen wat is er aan de hand, komt ze terug met 2 bananen in de hand, wel opeten he, is gezond. Een andere keer kwamen we wat later thuis en was de deur al dicht, maar we mochten ten alle tijden aanbellen, komt ze naar beneden in een schattige pyama en haar haar los, grijs en tot haar billen.

Hue is vergeleken Hanoi gewoon stil, natuurlijk zijn er nog steeds motorbikes, want tja daar bestaat het land zowat uit, en op elke hoek van de straat wordt er aan je gevraagd of je achterop wilt om ergens heen gebracht te worden. In het begin lach je nog vriendelijk, nee dank je, mijn benen zijn goed genoeg om te lopen, maar na een halve dag wordt het toch wel vervelend, eind van de middag zeg je hard 'no' en 's avonds kijk je de andere kant op gat druk praten met elkaar en probeert ze met alle mogelijkehid te negeren.
In de Loney planet zagen we iets van de 'Forbidden Purple City' dat klinkt interesant, de forbidden city in China kennen we al en was vooral rood, de tempels hier zijn vooral geel dus wat zou het grappig zijn als dit alles paars zou zijn. Maar helaas niets van paars. Toch was het er hartstikke leuk. In China knappen ze oude gebouwen zo op dat ze ook gister gebouwd konen zijn, hier doen ze dat niet, alles is vervallen maar toch zie je hoe het was. Dat staat me veel meer aan. Het is een paleis geweest en omdat de koning zich toen hoogstwaarschijnlijk per olifant voortbewoog hadden ze nu een paar olifanten om wat toeristen mee rond te wandelen. Verschrikkelijk, ze hadden ook nog eens de kleding aan van toen. Voel je je dan koning? Ik voelde me wel koning in Thailand toen ik op een olifant zat die door de natuur liep, waar hij ook woonde, met een goede verzorger en deze olifant hoefde niet elke dag te werken.
We kwamen nog in een hele vreemde pagoda terecht, we werden naar binnen geloodst door een man, waarvan het eerst leek of hij zijn tuin wilde laten zien, maar toen liepen er ineens een paar monnikken rond en kwam er een gids op ons af die zo uit een tekenfilm kon komen. Hij werd helemaal zenuwachtig van ons en het leek wel of we de eerste bezoekers in weken waren. Zijn engels was ronduit slecht, na elke zin vroeg hij of we het begrepen hadden, 'ja ja natuurlijk alles is duidelijk'.
's Avonds zijn we heerlijk uit eten gegaan. Het eten in Vietnam is echt geweldig goed, in China was het altijd een probleem om eten te bestellen, ze hadden niet eens een engelse kaart, maar hier is alles in het engels en hebben ze zoveel lekkers dat het moeilijk kiezen is. Omdat Vietnam natuurlijk langs de kust ligt hebben ze ontzettend veel vis, dus er gaat zowat geen dag voorbij dat ik geen garnalen eet, wat zijn ze toch lekker. Vlees skip ik na de varkensdarm in Sapa even geen vlees voor mij. Toen we uit het restaurant kwamen werden we meteen aangevallen door twee fietstaxi's, ze wilde ons wel naar huis brengen, nee hoor niet nodig want we hoeven maar drie keer te rollen en we zijn thuis. Oke, dan is het gratis, ze hadden waarschijnlijk ook niets te doen, 3 keer trappen en we waren thuis, erg melig.

Maandag ochtend zijn we met de bus naar Hoi An (Dag Tante) gegaan. Het was weer zo'n geweldige bus, bij elke hobbel gingen er bij een aantal mensen de stoel naar achter en bij de volgende bobbel de stoel weer omhoog, het was een mooi schouwspel. We hebben ons in een veel te luxe hotel laten lokken. Oke het was goedkoop maar normaal vinden we het veel leuker als het klein is en het een familie bedrijfje is, veel personlijker. Hoi An is een kunst dorpje, je kan er alle kleding laten maken, heel veel kunst galleries de eet gelegenheden worden nog beter, het is net een luxe vakantie. En natuurlijk zijn hier weer de motorbikes. We hebben ons over laten halen ons naar het strand te laten brengen. Het was 5 kilometer, dus je bent toch wel een tijdje aan het wandelen. Op het strand aangekomen, vragen ze natuurlijk eerst of je wat wil drinken in de tent waar de scooter mannen je afzetten, als je nee zegt willen ze je op en strand stoel, als je dat niet wilt en eindelijk los bent van mensen en je zit lekker komen er 3 dames, 1 met mand met spullen om te verkopen, fruit, snoepjes en tijgerbalsem, en 2 met een box met nagellak. Ondanks dat het heel vervelend is blijven ze ontzettend schattig, dus oke, geef me een nieuw nagellakje. Er zaten ondertussen 10 lagen op mijn tenen, omdat ik geen remover heb meegenomen, ik doe er alleen een laag overheen als het weer nodig is. Dus nu heb ik mooie blauwe geknipte en gevijlde nagels. Erger me nu natuurlijk aan de blauwe kleur, maar bij een volgend strand bezoek kan ik zo weer een nieuw kleurtje krijgen. Ze zag ook wat haren op mijn benen, dus besloot die op een hele bijzondere wijze te ontharen. Met een klosje garen in de hand, een stuk garen in de mond de lus een paar keer rondgedraaid en dat dicht op mijn been laten bewegen, en verdomd het werkt gewoon. Ze heeft het mij ook geleerd dus dames, ik kom straks thuis met een nieuwe techniek, je moet wel dubbel betalen want het kost wat tijd maar goed. Op het laatst zaten er 2 dames aan mijn benen, het was erg leuk om mee te maken.
En ongelofelijk maar waar de brommer mannen waren ons niet vergeten dus kwamen ons ook weer van het strand halen. Niets is voor niets natuurlijk dus we moesten wel nog even in de kleding winkel van 1 zus gaan kijken.

Iets moet wel heel erg mooi zijn wil je om half 5 uur uit je bed gaan om naar een oude tempel te gaan kijken. De boeken waren erg positief dat het in de morgen erg mooi was door de zonsopgang en de toeristen komen meestal pas later dus dan is het lekker rustig. Helaas klonk het allemaal mooier dan het was, My Son, een oude Hindoestische tempel gevonden in de jungle. We dachten dat we in het donker aan zouden komen om de zon op te zien komen, maar we hadden een beetje pech want het had zo hard geregend dat de zon helemaal niet scheen. Dus het maakte nu helemaal niet uit op welk uur van de dag we daar zouden zijn. Onze gids had ook niet zoveel zin, hij had nog zulke dikke slaap ogen en hij was denk ik ook een beetje teleurgesteld van het weer dat de tour een uur eerder afliep dan gewoonlijk. Ik wist niet dat er ook vallende gekko's bestonden, ik ging nog even snel naar de wc voor we weer vertrokken, dan is het al een ranzige wc waarvan je gruweld en dan valt er ineens iets in je nek, IEUW AHH wat is dat, dus ik veeg het uit mijn nek valt er een gekko op de grond!!! Die was ook nog niet wakker denk ik. Al met al was het toch hartstikke mooi om te zien, ik denk dat dit een soort Tempel of Angkor was maar dan in het mini. Helaas door de oorlog was er veel verwoest ook hier weer grote kraters.

Ik had al 2 dagen onwijze koppijn en nu werd me duidelijk waarvoor dat was, het was weer tijd voor een keelontsteking. Ik ben eens per jaar zo ongeveer gezegend met deze fijne aandoening, die dan ook gepaard gaat met griep spieren en koorts. Het is hier al verschrikkelijk warm maar nu staat het zweet bij alleen al omkeren in bed al overal. Het ene uur gaat het beter dan het andere, dus zijn we 's middags er toch op uit gegaan om kleren te laten maken. Er zijn zoveel winkels dat je niet kan kiezen, dus zijn we maar naar een winkel op de markt gegaan die ons hotel aan ons adviseerde. Maar ze waren daar helemaal niet aardig, ik liet mijn piraten/bellen broek zien, die ik in China had gekocht maar ze vond het te moeilijk om te maken en ze vroeg er veel te veel geld voor. Je hoeft niet tegen mij te zeggen dat iets moeilijk is want ik weet dat het niet zo is, ze vond mijn favoriete broek duidelijk ook niet leuk, dus laat dan maar. We kwamen 2 Israelische jongens tegen die we in de bus hadden gezien. Je komt steeds dezelfde mensen tegen iedereen gaat dezelfde weg, je hebt geen keus want je kan hier niet de dingen op eigen gelegenheid doen. Je komt hier op de plaatsen die gezien mogen worden en dat meot dan altijd met een tour met een gids. In China kon je nog een lokale bus pakken voor een euro en dan gewoon een entre betalen zonder gids zodat je veel goedkoper uit was, hier kan dat niet. Maar de jongens hadden wat ergens laten maken dus zijn we daar heen gegaan. Ze hadden niet de stof die ik bedoelde dus werd ik weer achter op een scooter gezet naar en 'stoffen winkel' dit tussen haakjes omdat je het geen winkel kon noemen, het was een ruimte met bergen stof dus het was slippers uit en spring maar in de stof op zoek naar een leuk stofje. Ze hadden niet wat ik eigenlijk wilde maar toen zag ik een leuk stofje, kobalt blauw met gekleurde glitterdraad streepjes. In het hotel mijn kopie broek van de wonder woman gehaald en deze dan weer laten kopieren door hun. Was weer een flinke discussie over de prijs, want ze beweerde dat deze stof erg duur was en het een heel ingewikkelde moeilijke broek was om te maken. Ik geloof zeker dat er veel toeristen zijn die daar intrappen maar bij mij ben je dan toch wel verkeerd. Ik had de broek zelf gemaakt in een half uur, dus zeg niet dat het te moeilijk is anders zet je me maar achter de naaimachine dan doe ik het zelf wel en verdien je niets. En wat de stof betreft daar hebben al 100 mensen met hun blote voeten over heen gelopen het is gekreukd en het is niet het materiaal wat kostbaar is. Toen was het toch wel oke. Ik kon de broek zelf niet ophalen omdat ik helemaal voor pampus lag dus heeft Bea hem gehaald, en voor hen maar goed ook want er zitten wat fouten in die ik niet goed had gekeurd, heel dom. Maar ondanks alles ben ik natuurlijk heel erg blij met mijn nieuwe broek, hij zit lekker en heeft glitters wat wil een meisje nog meer.

Omdat het 's middags lichaamlijk iets beter met me ging zijn we toch maar 's nachts met de nachtbus naar Nha Trang gegaan. Wat ik beter niet had kunnen doen want na een half uur in de bus, kon ik weer niet slikken had ik weer die koppijn en die koppijn ging gepaard met een vreselijke stijve nek en dichte oren. Dan is 12 uur bus erg lang. Gister heb ik dus de hele dag in mijn bed gelegen, er alleen uitgekomen voor eten zodat ik weer paracetamol kon nemen. Ik kreeg wel wat ziekenbezoek van de Israelische jongens en vandaag kwam ik weer een Duits stel tegen waarvan ik weet dat ze arts zijn. Dus zo hier een daar weer wat tips verzameld. Maar ja je weet dat je niet ziek voor eeuwig blijft en vandaag gaat het alweer een stuk beter. Over het algemeen eet ik dus erg gezond maar vanmorgen had ik dus het allerbeste excuus om dat eens niet te doen, honing is goed voor de keel dus mocht ik wel met pannekoeken onbijten, het as het enige voedsel waar honing bij zat en een pannekoek glijd makelijk door de keel.

Ik heb weer wat wistjedatjes,
Wist je dat:
- 1 euro, 20.000 dong is, en als ik dus 100 euro wil pinnen dat 2 miljoen is, en als er dan alleen 50.000tjes uit komen dit veel te dik is voor je portomonee.
- Veel Vietnamezen in hun eigen begrijf wonen en leven, een internetcafe is vaak in de huiskamer van de mensen, in een restaurant staat gewoon een stretsher als je binnen komt vliegen ze op een helpen ze je met alle liefde, tja waarom ook niet slapen als er toch geen klanten zijn. Als je naar de toilet moet in een restaurant en ook in sommige hotels dan kom je terecht in hun badkamer, je ziet precies hoeveel mensen er leven aan de tandenorstels die op de toilettafel staan.
- Er Vietnamese 1 tegen 100 en Weekend miljonairs op tv is, ze dezelfde podia hebben en zelfs dezelfde muziek, en dat het dus heel raar is dat het niet Carolien en Robert zijn die het presenteren.
- Er veel verschillen zijn tussen de Chinezen en Vietnamezen. Je denkt misschien wel eens dat heel Azie 1 pot nat is, maar als je er midden in zit zie en hoor je de verschillen. Chinezen zijn veel witter en hebben een veel fijner gezicht, Vietnamezen hebben een onderkaak die veel verder naar voren staat en vollere lippen zodat ze meer op aapjes lijken, Chinezen lijken veel meer op schildpadden, vissen of pasgeboren poezen door hun dikke ogen en dunne nek.
De taal klinkt ook echt heel anders, Chinees, is veel met tsim, tsu, ur, (zou je niet zeggen he, want heel je leven lang denk je dat het als hangsie pangsie poepchinees klinkt, maar dat is niet zo) en Vietnamees klinkt veel zachter, met ban, trang, hang.

Nou dat was het weer voor vandaag,

Liefs Marijn