Beestenboel

Hallo, hallo,

Zo daar zijn we weer, ontzettend veel meegemaakt, dus maak je borst maar nat.

Na mijn vorige verhaal ging het eindelijk ietsje beter met me, dus op naar het strand, ook al was het niet zo zonnig, dat geeft niet. Ik zag al vaker een apparaat voorbij komen op de straat met muziek, een langwerpig ding op wielen. Ik vroeg me echt af wat het was en nu zag ik er 1 van dichtbij en bleek het dus een weegschaal te zijn. Ik was wel weer eens benieuwd, dus ik ging er op staan, er begon meteen een muziekje en toen kwam er een grote deksel naar beneden op mijn hoofd. En daarna kwam er een papiertje uit en daar stond dus lengte en gewicht op, ik lag natuurlijk helemaal in een deuk, wat een raar apparaat. Maar het maakte me wel blij want ik ben dus ineens 2 cm langer dan ik altijd dacht en mijn gewicht is ng steeds goed, dus ik kan af en toe nog steeds patat blijven bestellen.

Zaterdag was het tijd voor een eilanden trip, het leek me wel wat op een boot naar wat eilanden en naar monkey island. Het was niet echt wat we gedacht hadden. De eerste stop was op een eiland met struisvogels, die hebben we gevoerd, wat zijn ze stom, niet normaal, maar erg grappig. En er was een herten farm, ze houden de herten voor de hoorns dat stoppen ze in een flesje en is erg gzond voor oude mensen.
Op het 2e eiland stond een grote olifant aan een ketting en kon je mee op de foto. Tja ik hou daar gewoon niet van, laat die olifant lekker zijn gang gaan. En er was een waterval, we verwachten een hele grote maar het was een ini mini. Het 3e eialnd was wel leuk want dat was monkey island, vol met apen dus. We hebben noten en mais gekocht en ze kwamen met z'n alle op ons af er lache allemaal. Helaas had er wel 1 op mijn nieuwe broek gescheten maar dat hou ik dan maar voor lief.
Er was ook een beren en apen show, maar daar hebben we niet naar gekeken. We hadden al gehoord dat de beer in tutu op scooter binnen kwam. Te zielig.
Dus uiteindelijk waren de aapjes heel erg leuk en er waren een boel Vietnamezen in de tour, wat leuk was om naar te kijken. Ze hadden zo'n goede dag, zo veel lol, mooi om te zien.

's Avonds was het eindelijk weer eens tijd voor me om een biertje te drinken. We belanden in een chique tent, dus het biertje werd een wodka lime. We dachten dat we na dat drankje wel naar huis zouden gaan want Bea zat al naast me te knikkenbollen. Maar eerst kwam de manager bij ons zitten toen de baas en zijn vader en een beroemde Vietnamese fotograaf (Bar misschien weet jij zijn naam wel, ik ben het vergeten). De vader van de baas bleek Qi Gong master te zijn, dus dat was erg leuk mee te praten. Nog lang niet master zoals master Luke Chan, dus waarom hij zichzelf master noemt weet ik ook niet. Maar hij ging mij even scannen omdat ik zei dat ik ziek was geweest en hij zei meteen oja je keel, erg interresant. De fotgraaf bleef ons maar bijschenken, dus oke we gaan nog ergens anders heen. Een club aan het strand, het leek wel of wij de enige 'normale' mensen waren daar, we hebben onze ogen uitgekeken.

's Morgens vroeg de wekker weer want het was tijd om te verhuizen naar Dalat, deze plaats ligt in de central highlands en is wat koeler. Ja wat koeler, niet koud nog steeds tja wat zal het zijn 20 graden, maar de Vietnamezen vinden het dan tijd om een winterjas aan te trekken, ongelofelijk. De bus tocht was weer een avontuur, want nu was ik het die op een stoel zat die bij elke hobbel naar achter ging. Ik kreeg er een ideetje van, stel je gaat met een groep ergens heen en je verveelt je dan speel je levend 'wie is het?' Heeft hij of zij zwart haar? Nee, oke alle Vietnamezen plat naar achter, is het een hij? Nee, alle mannen plat, Heeft ze blond haar? Ja, oke dan is het Bea!!! hahaha, lig zelf in een deuk.

We wilden een tour boeken om wat te zien van de bergen. Bea is van het avontuur, dus het werd een Horse Ride. Natuurlijk nog nooit op een paard gezeten want ik ben een schijtebroek. Maar oke, het zal allemaal wel los lopen (onthoud dit). We werden met een jeep opgehaald dus ik vond het al wat leuker, wel een beetje raar de gids was op motorbike. Maar goed die zal zijn paard later wel pakken. En ja dan zie je dus zo'n mega paard en wil je eigenlijk niet meer. Gelukkig mocht Bea op die en kreeg ik een ander paard die wat kleiner was. De gids zijn paard bleek dus de motor te zijn, dus dat was lekker stom. Naast onze paarden liepen twee mannen mee. Na 5 minuten had ik al zoiets, ja leuk ik heb op een paard gezeten zullen we gaan. Het bos waar we door liepen was erg mooi, dat was eigenlijk het enige wat leuk was. Dat de gids op motor is is al raar en de mannen moesten meelopen dus we konden niet harder, niet dat ik dat erg vond voor mij was dit al hard genoeg.
Na een tijdje gingen we dezelfde weg terug en schrok mijn paard ineens zo van de harde wind dat hij begon te rennen, en ja hoor beng daar lag ik dan op de grond, Why me? Zere rug natuurlijk van hier tot ginter, maar ik kon nog lopen dus alles zal nog wel op zijn plaats zitten. Dus toch maar weer op het paard gestapt, maar nu was ik echt bang, het was er ook erg glad dus hij gleed steeds weg. Kortom, nooit meer!

's Middags tijdens de lunch zat ik te janken van de pijn en wilde ik naar huis. Maar met reizen weet je het nooit en kunnen de dingen zo snel veranderen dat je het toch weer naar je zin hebt. Naast ons zaten de Easy Riders, een onafhankelijke Tour guide organistatie die je overal mee naar toe nemen, achter op de motor. Voelde me nog wel erg elendig, maar om nou helemaal niets te doen, dus laten we achterop gaan naar het Crazy House.
En crazy was het, een architecte heeft het ontworpen en nu zijn ze het aan het bouwen, het is nog steeds niet af. Het is ook een hotel, je kan verschillende kamers huren, zoals, tiger room, kangaroo room, eagle room, echt een bizare plaats. Roel je had het er tegek gevonden, echt wat voro jou.
De easy riders wachte op ons en hebben ons meegenomen voor koffie om over hun tours te praten. Het klonk natuurlijk ontzettend kicke om achter op de motor een paar dagen rond te crossen. Dus onder de voorwaarde dat als ik de dag erna niet kan lopen het niet door gaat, gaan we 2 dagen crossen.

Ik had de dag erna wel pijn maar wilde toch wel gaan. Onze mega tassen werden achterop gebonden en daar gingen we, met Tom en Ngiep. We stopte vaak om ergens te gaan kijken, heb echt ontzettend veel gezien: koffie, thee, kaneel, curry, rijst, het proces van zijde, steen fabriek, bloemen kwekerij, rijst wijn, champignons, de berg volken, een weverij, en dan nog watervallen en een pagoda.
Voor mij was het erg leuk om de zijde fabriek te zien en de weverij, alles met stof is goed. Maar zeker was het leuk om de dorpjes te zien hoe de mensen met zo weinig leven, en misschien is het schijn maar ze lijken toch wel heel erg gelukkig. De meest oudste mensen lopen zo een trapje op naar hun huis op palen, ze maken en telen hun eigen eten en wijn, hun wereld is klein maar het is goed.
Het was zo'n lekker gevoel achter op die motor, je kunt zoveel zien van het land en het voelt zo vrij, omdat we zelf konden bepalen wat we wilde, dus eindelijk even niet een tour in een bus met 20 anderen. De gidsen waren geweldig, Ngiep nam het voortouw en vertelde veel en was alleen maar aan het lachen. Tom was de rustige, lieve, zorgzame man, ik zat bij hem achterop. Hij heeft ook mee moeten vechten in de oorlog. Vreselijk om hem te zien terwijl hij er iets over vertelde, hij vertelde niet veel dat kon hij niet, ik zag bijna de beelden die door zijn hoofd gingen. Maar ze laten zich niet kisten, bijna iedereen die je ziet heeft wel iets met de oorlog meegemaakt, maar ze blijven lachen, ze doen hun uiterste best om ons te laten zien hoe mooi land ze hebben en gaan door met leven en genieten.
De tweede dag was de 27e en we reden op route 27 dus ik dacht deze dag kan niet meer stuk. Maar helaas, een hond rende tegen de motor van Ngiep en Bea en ze vielen. Bea heeft erg last van haar knie en Ngiep zei nergens last van te hebben maar zijn hand was dik en ik denk dat hij misschien wel zijn rib heeft gekneusd, ik zag de pijn maar hij gaf natuurlijk niet toe. Het was een grote domper op de dag. Voor mij was het nog steeds wel leuk maar het is gewoon vervelend en je wilde dat je iets had kunnen doen om het niet te laten gebeuren. We zijn bij watervallen gaan kijken, Bea kon dan helaas niet mee omdat de weg ernaar toe alleen uit stenen bestond. Helaas is mijn camera bij de mooiste grootste en breedste waterval die ik ooit heb gezien even in coma geraakt dus heeeeeeeeel vervelend ik kan jullie maar een heel klein stukje van die waterval laten zien. Ik denk dat mijn camera de spetters van de waterval niet zo leuk vond.
's Avonds hebben we gezellig gegeten maar toen moesten we toch gedag zeggen. Ik vond het echt niet leuk, ik had nog wel wat langer bij Tom achterop willen zitten. In die 2 dagen is zoveel gebeurd, ik heb het idee dat ik vanalles vergeten ben te vertellen.

De volgende ochtend vond Bea een kikker in haar tas waar normaal haar schoenen n zitten, ze schrok zich dood natuurlijk toen ze haar schoenen erin wilde stoppen, hij vond het zeker een fijn plekje. We werden opgehaald met een lokale bus, om naar Saigon te gaan. Deze bus hadden de gidsen geregeld omdat het zo'n goede bus was. Het was een mini busje, prima bus maar niet met zijn 4en naast elkaar, zeker als je buurman voor een zak aardappelen het leven door kan gaan. Ik heb hem dus steeds wakker moeten porren om niet steeds dat hele gewicht op me te voelen. Maar hetwas maar 7 uurtje dus het was oke. We schrokken ons weer dood in Siagon, jeetje wat was het er weer druk. Ngiep had ons wat tips gegeven om de Mekong te verkennen dus we zijn er meteen op uit gegaan. De straat waar we in verbleven was mega druk maar met ook veel leuke winkeltjes, restaurants en bars. We hebben ons dus wel vermaakt. Nou ja Bea strompelt nog wat aan maar ik ben wat gaan shoppen. We hebben een bus kunnen regelen naar Can Tho, voor de volgende ochtend. Dus konden we snel die drukke stad weer uit. Can Tho ligt naast de Mekong en morgen gaan we met een kleine boot naar drijvende markten en via kleine kanaaltjes de Mekong verkennen. En morgen middag naar de grens met Cambodja en waarschijnlijk de dag erna met de boot de grens over naar Phom Phen. Tijd voor een nieuw land, ik ben weer erg nieuwschierig.

Ik heb nog weer wat wistjedatje omdat jullie die zo leuk vinden.
Wist je dat:
- Ze heel erg van Boney M houden, Dady cool komt erg vaak voorbij.
- Vietnamese mannen niet stoer en vooral niet sexy zijn, je ziet nooit eens een leuke met een toffe spijkerbroek ofzo, ze dragen hier allemaal pantalons met nette schoenen, en dan proberen ze toch met je te flirten. Zoals ik had vandaag maar de sukkel gleed van de stoep, dus nu maakte hij al helemaal geen goede indruk.
- De stoepen hier dus stijl schuin aflopen en je nogal eens kan uitglijden.
- De huizen alleen aan de voorkant mooi zijn, ze zijn smal en ver naar achter, maar de zijkanten kunnen ze niets schelen, ze zijn grijs, grouw en zonder ramen.
- Vietnamezen erg kunnen slijmen, je komt ergens binnen, 'ahhh Beautiful girl' en altijd iets zeggen over je kleding of sieraden.
- Vietnamezen ook heel erg onvriendelijk kunnen zijn. Ze willen je met geen mogelijkehid helpen en zijn dan zo erg onvriendelijk, dat je er met je pet niet bij kan.
- Je verschillende soorten straten hebt, bijvoorbeeld, de tandartsstraat (zie vorig bericht met foto's), brillen straat, schoenen straat, speelgoedstraat, noem maar op.
- Ik soms mijn opladers met plakband aan de muur moet plakken omdat ze anders niet in het stopcontact blijven zitten.
- Het een ramp is om in Azie een pakje te verzenden. Ik probeer het postkantoor zo veel mogelijk te vermijden maar soms moet je wel. Het duurde me vandaag een uur iets te verzenden, en ik mocht mijn cd met foto's niet verzenden, de reden is nogsteeds onduidelijk. Ik kreeg een Vietnamees formulier of ik dat even in wilde vullen, en allemaal van dat soort dingen. Heb echt mijn geduld verloren, heb alsof zij doof was tegen haar aan staan praten met grote gebaren met mijn handen en ontzettend gearticuleerd. Maar het hielp niet.
- Dat ik het erg leuk vind als ik berichtjes op mijn site krijg. Ik weet dat veel mensen het lezen want heb elke keer weer genoeg page views, maar laat mij ook weten dat je het leest. Het doet mij zo goed, en dan weet ik ook hoe het met jullie gaat.

Nou dat was het weer.

Liefs Marijn